راهی ام
نه با دستِ پُر،
نه با دلِ آسوده،
فقط با بغضی پنهان
و امیدی خاموش.
نه نذر کردم،
نه حاجتی آوردم،
اما
دل، بیآنکه بپرسد،
راه مشهد را گرفت...
شاید
این نیز، از رأفتِ اوست،
که حتی بیصدا،
باز صدایم کرده است ...
انشاءالله زیارتتون قبول و دعاتون مستجاب.
لطفاً یه کوچولو هم برای ما دعا کنید.