در میان همه ی آیین ها و کسانی که در انتظار موعود (به معنای عام) به سر می برند، نام شیعه چون قطعه ای فروزان که در آتش عشق به مهدی (عج) می سوزد، نمایان است.
در حقیقت همین شیعیان هستند که باید در این امر بزرگ و خطیر پیشگام شده و مقدمات ظهورش را فراهم سازند و امام صادق علیه السلام فرمودند: «هر یک از شما برای قیام قائم (عج)» - هر چند با تهیه یک تیر - باید آماده گردد». (همان مدرک، ص
366)
در روایات اسلامی به این موضوع که شیعیان نقش مهمی در قیام قایم (عج) خواهند داشت، اشاره شده اشاره شده است:
«هنگامی که قائم قیام کند، خداوند شیعیان را از همه شهرها نزد او گرد می آورد». («تفسیرالعیاشی»، ج 1، ص 66)
هنگامی که قایم قیام کند، خداوند هر عیب و نقص را از شیعیان برطرف می کند، و دلهای آنان را چنان پاره های پولاد می گرداند. قدرت هر مرد از آنان را، به اندازه قدرت چهل مرد قرار می دهد. و آنگاه آنان حاکمان و فرمانروایان زمین و سران بزرگوار جهان خواهند بود). («بحارالانوار»، ج 52، ص 317)
این بیانات همه می توانند تاکید بر این امر باشد که، شیعه باید همواره حضور اعتقادی و اجتماعی خویش را، و تشکیلات سیاسی و نظامی - یعنی در واقع، «حضور شیعی» خود را در صحنه تاریخ نگاه دارد، تا سرانجام به هنگام ظهور، در محل جریان اصلی و به حق خود قرار گیرد. («خورشید مغرب»، ص 294)

محدّثان معتبر از شیعه و سنّی، بنابر احادیث بسیار از رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و امام علی علیه السلام و دیگر امامان علیهم السلام، شمایل و اوصاف امام مهدی (عج) را در کتابهای خویش آورده اند:
«چهره اش گندمگون، ابروانش هلالی و کشیده، چشمانش سیاه و درشت و جذاب، شانه اش پهن، دندانهایش برّاق و گشاده، بینی اش کشیده و زیبا، پیشانیش بلند و تابنده، استخوان بندی اش استوار و صخره سان، دستان و انگشتانش درشت، گونه هایش کم گوشت و اندکی متمایل به زردی که از بیداری شب عارض شده، خالی مشکین بر گونه ی راستش پیچیده و محکم، موی سرش بر لاله ی گوش ریخته و به قولی به دوشش ریخته، اندامش متناسب و زیبا و نگاهش دگرگون کننده، خروشش دریاسان فریادش همه گیر و... («خورشید مغرب»، ص 28)

در همه جا معروف است و در کتابهای مربوط به امام زمان (عج) نوشته شده که هنگام ظهور آن حضرت، 313 نفر یاران مخصوص ایشان به او می پیوندند و همچون کوه در برابر حوادث ایستادگی کرده و همراه امام (عج) هستند. اصل حدیث متواتر است و نباید شکّی در صدور حدیث مذکور از جانب معصومین علیهم السلام نمود.
و امّا چند نکته:
1- آنان در «ذی طوبی» به امام زمان (عج) می پیوندند. («بحارالانوار»، ج 52، ص 304)
2- آنان از اطراف جهان و دورترین نقاط جمع شده و به امام قائم (عج) پیوسته اند. در این باره امام باقر علیه السلام فرموده است: «خداوند برای حضرت قائم (عج) - از دورترین شهرها، به تعداد جنگاوران جنگ بدر، 313 مرد را جمع می کند». (همان مدرک، ص 310)
3- هنگام ظهور، نخستین کسانی که پس از جبرئیل امین با امام قائم (عج) بیعت می کنند، همین 313 نفرند، چنانکه این مطلب را امام باقر علیه السلام در ضمن حدیثی فرمودند. («حضرت مهدی (عج)، فروغ...»، ص 223)
4- این افراد در روایات شبیه به 313 نفر مسلمانان شجاع و سلحشوری شده اند که در جنگ بدر، نخستین شکست بزرگ را بر کفّار و دشمنان اسلام وارد آورند. به علاوه، اینان پرچمداران روی زمین، و حاکمان خدا بر مردم در سراسر زمین می باشد. (همان مدرک. ص 224) و...
طبق فرموده ی «سیّد شمس الدین محمّد»، 300 نفر آنها در حال حاضر در جزیره ی خضراء به سر می برند و فقط 13 نفر مانده است که تعداد یاران حضرت ولی عصر (عج) کامل شود. («جزیره ی خضراء»، ص 177)
در کتاب «المحَجَّة...» در ضمن روایتی از امام صادق علیه السلام نام تمام سیصد و سیزده نفر و قبیله و شهر آنان ذکر شده است.

زندگی حضرت مهدی (عج) همچون زندگی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلّم و امامان معصوم علیهم السلام است. امام رضا علیه السلام فرمود:
«لباس قائم (عج) جز پارچه ی زبر و خشن، و غذای او جز غذای ساده نیست» («منتخب الاثر»، ص 307)
او در بر خورد با مستضعفان آنچنان است که به فرموده ی رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم:
«هنگام حکومت مهدی (عج) نیازمندانی به حضورش می آیند و درخواست نیازمندیهای خود می کنند، آن حضرت مقداری که درخواست کنندگان بتوانند حمل کنند بدون شماره به آنها می دهد» («اثباة الهداة»، ج 7، ص 199)
امام صادق علیه السلام به «مفضّل» فرمود: «کار امام قائم (عج) سیاست شب و سیاحت روز و غذای ساده است. همچون زندگی امیرالمؤمنین علیه السلام». («بحارالانوار»، ج 52، ص 359)

به تجربه ثابت شده که زنان در انقلابها نقش مؤثّر و تعیین کننده دارند، زنان هستند که جوانان رشید و سلحشور را در دامان پاک خود می پرورانند و در پشت جبهه و خانه داری، پشتیبان محکم و خوب برای مردان می شوند.
روایاتی که به ما رسیده، نشان دهنده این است که در قیام جهانی حضرت مهدی علیه السلام هم زنان حضور خواهند داشت.
امام باقر علیه السلام فرمود:
«سوگند به خدا، سیصد و اندی نفر مردمی آیند، در میانشان 50 نفر زن هستند، و در مکّه اجتماع می کنند، بی آنکه قبلاً وعده داده باشند، آمدنشان همچون ابرهای پاییزی است (که با حرکات تند می آیند و در آن مرکز جمع می گردند)».(«بحارالانوار»، ج 52، ص 223)
زنان باید شخصیّت و نیروی معنوی خود را بیابند و بدانند که می توانند نقش سازنده داشته باشند و از اصحاب صاحب الامر (عج) گردند، و در جبهه های سیاسی و نظامی، شرکت و تلاش فعّال نمایند و به پانسمان زخمی ها بپردازند و نوازشگر انقلابیون شوند.
«مفضّل» می گوید: «امام صادق علیه السلام فرمود: «همراه مهدی (عج) سیزده زن هست». عرض کردم: این بانوان برای چه در کنار مهدی (عج) هستند؟
فرمود: «اینها مجروحان را مداوا می کنند و از بیماران جنگی پرستاری می نمایند، چنانکه زنان در زمان پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلّم همراه آن حضرت در جنگها این کارها را بر عهده می گرفتند». («اثباة الهداة»، ج 7، ص 150 و 171 - «حضرت مهدی (عج)، فروغ...»، ص 232)

در دین «زردشت»، موعودهایی معرفی شده اند که آنان را «سوشیانت» («سوشیانت» به معنی «رهاننده» یا «نجات دهنده» است) می نامند.
این موعودها سه تن بوده اند که مهمترین آنان آخرین ایشان است. و او «سوشیانت پیروزگر» خوانده شده است. و این «سوشیانت» همان موعود است، چنانکه گفته اند:
«سوشیانتِ مَزْدیَسْنان، به منزله ی کریشنای بَرَهْمنان، بودای پنجم بودائیان، مسیح یهودیان، فارقلیط عیسویان، و مهدی (عج) مسلمانان است». («خورشید مغرب»، ص 53 - «دایرة المعارف فارسی»، ج 1، ص 1373)

«رِجْعت» از دیدگاه تشیّع یعنی اینکه خداوند عدّه ای از مردگان را با همان اندام و صورتی که بودند زنده کرده و به دنیا بر می گرداند، به گروهی از آنان عزّت داده و گروهی را ذلیل خواهد کرد و حقّ مظلومان را از ستمگران می گیرد. و این جریان پس از قیام قائم (عج) به وقوع می پیوندد.

زنده شدگان کسانی هستند که در حدّ اعلای ایمان و یا در حدّ اعلای کفر و فسادند، پس از مدّتی زنده شدن و دریافت کیفر و پاداش برخی از اعمالشان دوباره می میرند و در روز قیامت برای کیفر و پاداش کاملتر زنده می شوند.

در قرآن کریم آیات متعدّدی بر این مطلب دلالت دارد، از جمله آیه ی 10 سوره ی مؤمن و آیه ی 260 سوره ی بقره و... روایات هم در این باره به حدّ تواتر به ما رسیده است.

همچنین در عصر رجعت، پس از امام قائم (عج)، ائمّه ی دیگر به دنیا بر می گردند و یکی پس از دیگری حکومت می کنند، حتّی وقتی حضرت قائم (عج) از دنیا رحلت می کنند، امام حسین علیه السلام ایشان را غسل می دهد. («اثباة الهداة»، ج 7، ص 103)

در حدیثی از امام صادق علیه السلام که درباره ی رجعت صادر شده، می فرمایند:

«نخستین کسی که قبرش می شکافد و زنده شده به دنیا بر می گردد، حسین بن علی علیه السلام است، و این رجعت عمومی نیست (که تمام مردگان زنده شده و سر از قبر در آورند) بلکه افراد خاصّی به دنیا بر می گردند که یا مؤمن خالص و یا مشترک محض باشند».

همچنین امام باقر علیه السلام فرمود: «پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و حضرت علی علیه السلام به دنیا رجعت می کنند». («مهدی موعود»، ص 1186)

 وقتی دلی برای دلی تنگ می شود

انگار پای عقربه ها لنگ می شود!

تکراریند پنجره ها و ستاره ها

 خورشید بی درخشش و گل، سنگ می شود

پیغام آشنا که ندارند بلبلان

 هر ساز و هر ترانه بد آهنگ می شود

احساس می کنی که زمین بی قواره است!

انگار هر وجب دو سه فرسنگ می شود!

باران بدون عاطفه خشکی می آورد

رنگین کمان یخ زده بی رنگ می شود

هر کس به جز عزیز دلت یک غریبه است

وقتی دلت برای دلی تنگ می شود!!!

آنهایی که به جای حرف و ادعا، در مقام عمل، پیروی خود را نشان دادند، و در زمان فتنه ها از امام خود جدا نشدند همانها یاران واقعی در جنگها، سختی ها و تلخی ها بودند.

وظیفه اصلی منتظران ظهور امام زمان(عج) در انتظار ظهور حضرت صاحب‌الزمان(عج) دوگونه است: یکی انتظار اعتقادی و شعاری و دیگری انتظار عملی و فراهم کردن زمینه ظهور آن حضرت.

آنچه که مهم‌تر و ماموریت اصلی منتظران ظهور است، انتظار عملی و زمینه‌سازی برای برپایی حکومت عدل جهانی، در ظهور حضرت مهدی(عج) است.

علی‌ بن محمد از محمدبن ‌علی بن‌ ابراهیم و او از عبدالله بن صالح نقل می‌کند که گفت: "امام زمان(عج) را در کنار حجرالاسود مشاهده کردم که مردم همگی جذب نورانیت وجود او شده بودند، در حالی که ایشان را نمی‌شناختند، چنین مجذوب بودند".

در حالی که حضرت صاحب‌الزمان(عج) می‌فرمود: "ما بهذا امروا"؛‌ "به این کار امر نشده‌اند"، کنایه از اینکه شیعیان به کارهای عملی، جهت فراهم کردن زمینه ظهور آن حضرت مأمور هستند و باید همه به دنبال آن کار بروند و صرف ایستادن و به گفتن کافی نیست. (فرهنگ سخنان حضرت مهدی(عج)، محمد دشتی(ره) ص72، به نقل از اصول کافی، ج 1، ص 331)

فراق تا به کی آقا؟ بگو چه چاره کنم؟

بگو چگونه بدون شما گذاره کنم؟

کدام جمعه می آیی بگو بدانم تا

چقدر صبح دم جمعه استخاره کنم؟

طریق گریه ام آقا ز ضجه هم که گذشت

دگر چه چاره کنم؟جامه پاره پاره کنم؟

برای دیدنت آقا فقط لبی تر کن

هزار باره بمیرم ، هزار باره کنم

که چشم های من آقا فقط برای شماست

رخ شما که نبینم ، چه را نظاره کنم؟

زبان شعر من الکن که وصفتان گویم

شما شبیه نداری ، چه استعاره کنم؟

عزیز فاطمه راهی نشان بده ، سخنی

فراق تا به کی آقا؟ بگو چه چاره کنم ؟

محمدجواد حیدری

هر جمعه از فراقِ شما گریه میکنم 

بین نماز و وقتِ دعا گریه میکنم 

هر جمعه ای که میگذرد در نبودتان 

زانو بغل، بدونِ صدا گریه میکنم 

وقتی مرور میکنم این غیبت تو را

از این همه گناه و خطا گریه میکنم 

آواره ی دیار پریشانیَم ببین 

در لا به لای قافیه ها گریه میکنم 

پایان رسیده ماه محرم ولی هنوز 

با غصه های شامِ بلا گریه میکنم 

از بی کسی زینب و بز‌‌مِ شراب غیر‌‌‌‍‌‌‌

با کائنات ارض و سما گریه میکنم

کنج خرابه دختری تنها نشسته و 

با روضه های تشت طلا گریه میکنم

علی علی بیگی

دلم تنگ است این شبها، یقین دارم که می دانی

صدای غربت من را از احساسم تو می خوانی

شدم از درد تنهایی گلی پژمرده و غمگین

بیا ای ابر پاییزی که دردم را تو می دانی

یامـــهـدی

باسلام وعرض ادب

باتوجه به نزدیک شدن به اربعین حسینی ازشما تقاضا دارم لطفا دل نوشته های خودتون رو به محضرمولامهدی علیه السلام بنویسید....

می نویسیم نامه ای با اشک و آه

تا شبی در جمکران ریزیم به چاه

چون چراغ مهـــدی، اینجا سوخته

جمکـــــــران را شمع او افــروخته

جمله ی مــــــــــا شیعیان دیوانه ایم

جمکران شمع است و ما پروانه ایم

شیعیان در جمکـــــــران زاری کنند

در پی مهــــــــــــــدی عزاداری کنند

شیعه گر این مصائب مــــــــی کشد

انتظـــــار یـــــار غـــــــایب می کشد

جمکــــــــران ای کعبه مقصودمــــا

ده خبرازمهدی موعودمــــا

شغل من این است که ساعتی پس از غروب ،
غروب سرخ ، غروب پرغم ،
یک غروب دیگر بی تو ،
بنشینم و آسمان را بنگرم ،
بنشینم و ماه را نظاره کنم .....

شعری که ایت الله بهجت(ره) در اواخر عمرشان زمزمه میکردند....

با کدام آبرو، روز شمارش باشیم؟
عصرها منتظر صبح بهارش باشیم؟

سال ها منتظر سیصد و اندی مرد است
آنقدر مرد نبودیم که یارش باشیم...

گیرم امروز به ما اذن ملاقاتی داد
مرکبی نیست که راهی دیارش باشیم

سال ها در پی کار دل ما افتاده
یادمان رفت کمی در پی کارش باشیم

ما چرا؟ خوبترین ها به فدای قدمش
حیف او نیست که ما میثم دارش باشیم؟

اگر آمد خبر رفتن ما را بدهید
به گمانم که بنا نیست کنارش باشیم...

اللهم عجل لمولانا الغریب الفرج

هجر تو ز درد و داغ، دلگیرم کرد.

اندوه و غم زمان، زمین گیرم کرد.

گفتند که جمعه می رسی از کعبه

این رفتن جمعه جمعه ها، پیرم کرد.

سلام بر مهدی مظلوم  و بر منتظرانش

" چند سئوال از خودمان: "

  تا به حال کاری برای دل شکسته و غمگین  مولایمان انجام داده ایم ؟

   تا به حال توانسته ایم  مرهمی بر درد های فراوانش بگذاریم ؟

   تا به حال توانسته ایم  لبخندی برای زمانی کوتاه بر لبان مبارکشان بنشانیم ؟

   اصلا !  تا به حال برای فرجش واقعا  از ته دل دعا کرده ایم ؟

شب جمعه است ، چشمهایمان را بسته و خود را زیر گنبد مولای بی کفن و در حضور منتقم غریبش فرض کرده و چهل مرتبه از ته دل و با خلاص برای فرجش دعا کنیم  . . .

اللهم عجل لولیک المظلوم الفرج به حق زینب سلام الله علیها

اللهم اجعلنا من خیر اعوانه و انصاره و المستشهدین بین یدیه

التماس دعای فرج

----------------------------------------------------------------

امام زمان (عج):

شیعیان ما، ما را به اندازه ی آب خوردنی نمی خواهند . . .

این حدیث بدجوری آتیشم میزنه مهدی جاااان

آقا شنیدم بی کس و بی یار و بی معینی
شب تا به سحر کنج بیابون تنها مشیینی
گریه میکنی وقتی پرونده سیامو میبینی
آقاجون بسه دیگه گریه نکن دلت میگیره
براکه راحت بشی دعا بکن گدات بمیره
گدات بمیره
توکه بازار عشقت این همه گرم و شلوغه
گول حرفای منو نخور آقا همش دروغه
همش دروغه