بارالها،ای کسی که توصیف واصفان از وصفت فروماند، و ای کسی که امید امیدواران از درت نگذرد. این مقام کسی است که گناهان او را دست به دست داده‏اند، تا چون چشم هدایتش گشوده و ابرهای کوری از برابرش پراکنده شده، و در موارد مخالفت خود با پروردگارش فکر کرده، گناه بزرگش را بزرگ و مخالفت عظیمش را عظیم دیده است. در حالی که به تو امیدوار از تو شرمسار بوده، به سوی تو رو آورده و از روی اعتماد، دلش را به جانب تو متوجه ساخته است. پس از سر اطمینان و یقین با بار طمعش آهنگ تو کرده، و از مهلکه عظیمی که در عالم علم تو بر او وارد شده، و از گناهان که لذتهایش سپری شده، و بالش برای همیشه به جای مانده است. و من در پیشگاه تو مانند چنین بنده‏ای هستم که با این اوصاف در حالی پیش تو ایستاده‏ام که، اگر عقوبتش کنی منکر عدل تو نشود و اگر از او درگذری، عفو تو را عظیم بشمارد. پس اینک منم که در حال اطاعت فرمان تو، در دعائی که به آن امر کرده‏ای و در حال طلب وفای به وعده‏ات در اجابتی که وعده داده‏ای آمده‏ام. آنجا که فرموده‏ای (مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم). بارالها، من در این مقام خود به سوی تو بازمی‏گردم. از گناهان کبیره و صغیره‏ام و از گناهان پوشیده و آشکارم، و از لغزشهای دیرینه و تازه‏ام توبه می‏کنم، بازگشتن توبه کننده‏ای که خیال گناه در دلش نگذرد و فکر برگشتن به خطایی را به ضمیر راه ندهد و تو خود فرمودی، ای پروردگار من در کتاب محکمت، که توبه را از بندگانت می‏پذیری و از گناهان درمی‏گذری، و توبه کنندگان را دوست می‏داری. پس به مقتضای وعده خود توبه‏ام را بپذیر، و بر حسب ضمانت خود از گناهم درگذر و چنان که شرط کرده‏ای محبتت را بر من لازم گردان و شرط من با تو، ای پروردگار من، آن است که به آنچه ناپسند توست، بازنگردم، و ضمانتم آنکه به کاری که پیش تو نکوهیده است، رجوع نکنم و پیمانم این است که از همه معاصی تو دوری گزینم، بارالها، نمی‏توانم به توبه خود وفا کنم مگر به نگهداری، و از گناهها، خودداری ندارم، مگر به نیروی تو. پس مرا به نیروی کافی عصمتی مانع از گناه تعهد فرمای. بارالها، افرادی هستند که توبه می‏کنند اما پس از مدتی دوباره به خطا و گناه خویش برمی‏گردند و توبه را می‏شکنند. پس من به تو پناه می‏برم از آنکه مانند آنها باشم. پس توبه مرا چنان قرار ده که پس از آن به توبه‏ای محتاج نباشم. توبه‏ای که موجب محو گناهان گذشته و سلامت در بقیه ایام عمر باشد، بارالها من از آن خاطرات دل و نگاههای چشمم و گفت و گوهای زبانم که مخالف اراده تو با بیرون از حد محبت تو باشد، پیش تو چنان توبه می‏کنم که هر یک از اعضایم، جداگانه، از عقوبتهای تو سالم ماند، و از قهر و انتقام شدید و دردناکت، که بیدادگران از آن می‏هراسند، ایمن گردد. بارالها، اگر پشیمانی پیش تو توبه است، پس من پشیمان‏ترین پشیمانها، و اگر ترک گناه تو انابه و توبه است، پس من اولین توبه کنندگانم؛ و اگر استغفار، سبب ریختن گناهان است، پس من پیش تو از مستغفرانم.

منبع: سیره معصومان: امام سجاد؛ سید محسن امین؛ ترجم حسین وجدانی؛ سروش (انتشارات صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران) چاپ سوم 1376.