دوشنبه ۵ مرداد ۹۴
چرا به هنگام شنیدن نام قائم (عج) برمی‌خیزیم؟
هنگامى که «دعبل خزاعى» اشعار خود را در محضر امام هشتم علیه السلام خواند، چون از بقیة اللَّه و قیام شکوهمند آن حضرت یاد کرد، امام رضا علیه السلام از جاى برخاست و دست مبارکش را بر سر نهاد و در برابر نام حضرت ولى عصر(عج) تواضع نمود و براى فرجش دعا کرد. از امام صادق علیه السلام سؤال شد که چرا به هنگام شنیدن نام «قائم» لازم است برخیزیم؟ فرمودبراى آن حضرت غیبت طولانى است و این لقب یادآور دولت حَقه آن حضرت و ابراز تأسف بر غربت اوست. و لذا آن حضرت از شدّت محبت و مرحمتى که به دوستانش دارد، به هر کسى که حضرتش را با این لقب یاد کند، نگاه محبت آمیز می کند. از تجلیل و تعظیم آن حضرت است که هر بنده خاضعى در مقابل صاحب (عصر) خود، هنگامى که مولاى بزرگوارش به سوى او بنگرد از جاى برخیزد، پس باید برخیزد و تعجیل در امر فرج مولایش را از خداوند منان مسئلت بنماید.
هرگاه راه خودراگم کردی بگویا اباصالح
درزندگی ما بسیاری ازمواقع پیش می آید که دچار تردیدوسردرگمی میشویم وبرای پیداکردن مسیر وراه صحیح شاید دچارخطاشویم برای این مشکل درزندگی نیزائمه ماراه حلی قرار داه اند که امام صادق علیه السلام میفرماید:
هرگاه راه ومسیرخود راگم کردی پس بانگ برآور:ای اباصالح یاای صالح- خداوند رحمتش رابرتوفرود آورد!-راه رابه ما نشان ده.
متن عربی این حدیث درکتاب من لایحضره الفقیه – الشیخ الصدوق ج ۲ ص ۲۹۸ آمده است که به این شرح است:
بن أبی حمزة ، عن أبی بصیر ، عن أبی عبد الله علیه السلام قال : ” إذا ضللت عن الطریق فناد ” یا صالح – أو یا أبا صالح – أرشدونا إلى طریق یرحمکم الله ” .
منجم یهودى
هنگام تولد حضرت ولى عصر(ع)منجمى یهودى در قم اقامت مى کرد که در آن سامان شهرت بسزایى داشت. احمد بن اسحاق که از شخصیت هاى معروف قم و وکیل امام حسن عسکرى (ع)در قم بود، پیش منجم یهودى رفت وگفت: براى ما در فلان روز مولودى به دنیا آمده است، فالى او را براى ما ببین. یهودى گفت: آن چه من از محاسبه هاى خود به دست مى آورم، این است که او یا پیامبر خواهد بود و یا وصی پیامبر. او شرق و غرب جهان را تحت حکومت و سیطره خود در خراهد آورد. من چنین در مى یابم که احدى روى زمین نمى ماند، جز این که در برابر او تسلیم مى شود.
روزگار رهایی ج ۱، ص ۱۴۱٫
کوه رضوی
در احادیث اسلامی، «کوه رضوی» یکی از اقامتگاههای حضرت قائم (عج) شمرده شده است.
امام صادق علیه السّلام از «کوه رضوی» بحث کرده، در پایان می فرماید:
«از هر درخت میوه در آن هست، و چه پناهگاه خوبی است برای شخص خائف، وه چه پناهگاه خوبی، صاحب این امر را در آن دو غیبت است، یکی کوتاه و دیگری طولانی.» («بحار الانوار»، ج ۵۲، ص ۱۵۳ و «الغیبة»، نعمانی، ص ۱۶۳)
در دعای ندبه هم می خوانیم:
«لَیْتَ شِعْری أیْنَ اسْتَقَرَّت بِکَ النّوی بَل أیُّ أرْضٍ تُُقِلُّکَ أوْ ثَری أبِرَضْوی أوْ غَیْرَها أمْ ذی طُوی
: کاش می دانستم که کجا دلها به ظهور و آرام و قرار خواهد یافت، در کدامین سرزمین اقامت داری؟ در سرزمین «رضوی» یا غیر آن؟ یا در دیار «ذی طوی» متمکّن گردیده ای؟
من ای کاش دانستمی جای تو کجا هست و دور است مأوای تو
بدانستمی بلکه نیز از مکان کجا سرزمین تو شد در جهان
برضوی و یا ذی طوی ساکنی تو یا غیر این هر دو جا ساکنی
قضاوت قائم (عج)
از خصائص حکومت امام قائم (عج) قضاوت کردن او، مانند حضرت داوود علیه السّلام است. شیخ مفید می گوید: «چون قائم آل محمّد صلّی الله علیه و آله و سلّم قیام کند، مانند حضرت داوود علیه السّلام، یعنی بر حسب باطن، قضاوت کند، و بی هیچ نیازی به شاهد حکم کند. مهدی (عج) نقشه های پنهانی هر گروه را بداند و به آنان آن نقشه ها را بگوید. مهدی (عج)، دوست و دشمن خود را، با نگاه بشناسد. («الارشاد»، ص ۳۶۵)»
چگونگی قضاوت حضرت داوود علیه السّلام و ماجرای آن در سوره انبیاء، آیه ۷۸ آمده است. (ر.ک. به «تفسیر نمونه»، ج ۱۳، ص ۴۶۵)
زوراء
از جمله مکانهایی که در احادیث مربوط به قائم (عج) از آن سخن به میان آمده، شهر «زوارء» است.
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم در توصیف شهر زوارء فرمود: «شهری است در مشرق که در بین رودها واقع شده که در این شهر شرورترین انسانها ساکن می شوند و عدّه ای از ستمکاران امّت من هم در آنجا سکنی می گزینند». («عقدالدّرر»، ص ۸۱)
همچنین امام صادق علیه السلام نیز در این رابطه فرمود:
«در حوالی روی کوه سیاهی است که در پایین آن کوه شهری بنا می شود که آن را «طهران» می نامند و آن «دار الزوراء» است و …»
اهل شهر زوراء دچار قحطی و فتنه و بلا می شوند. («جهان در آینده»، ص ۱۰۶)
اما صادق علیه السلام در ضمن حدیثی به علائم قیام حضرت مهدی (عج) اشاره کرد و فرمود:
«خروج مردمی از فرزندان عمویم زید در یمن و به غارت رفتن پرده ی کعبه، و هر چه مشیّت الهی است همان خواهد شد». («جهان در آینده»، ص ۴۰)
مُسَبّحات
«مُسَبّحات»، عنوان دسته ای از سوره های قرآن کریم است که با تسبیح و حمد خداوند تبارک و تعالی و با الفاظی چون «سُبْحانَ»، «سَبِّحِ» و «یُسَبِّحُ» آغاز می شود. این سوره ها عبارتند از: بنی اسرائیل، حشر، صف، جمعه، تغابن و اعلی.
امام باقر علیه السّلام در باره فضیلت این سوره ها فرمود:
«هر کس که همه مسبّحات را پیش از آن که بخوابد، تلاوت نماید، نمیرد تا حضرت قائم (عج) را درک کند و چنانچه مُرد در پناه و همسایگی رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم خواهد بود.» («ثواب الاعمال»، ص ۱۴۸)
خواسته امام
کامپیوتر روشن بود. نرم افزار جدیدی که خریده بودم، روی دستگاه نصب کردم؛ نمایش، جستجو، آیات، روایات و … . وارد منوی جستجو شدم. می خواستم کلمة «مسلمان» را جستجو کنم، خواستم «مسلمان» بنویسم، «سلمان» نوشتم. روایتی روی صفحة مانیتور، میخ کوبم کرد: یکی از یاران امام صادق۷ از ایشان، سخنی را نقل کرده بود:
- چقدر از شما می شنوم که سلمان فارسی را نام می برید؟
- نگو سلمان فارسی، بگو سلمان محمدی. می دانی چرا سلمان، اینقدر نزد ما عزیز و گرامی است؟
- نه نمی‌دانم مولای من!
- سلمان، به خاطر سه ویژگی نزد ما عزیز و گرامی است:
خواستة امیرالمؤمنین را بر خواستة خود مقدم می داشت.
محرومان و فقرا را دوست داشته و بر ثروتمندان ترجیح می داد.
علم و عالمان را گرامی می‌داشت.
سلمان، عبد صالح خدا ، حق گرا و مسلمان بود و از مشرکین نبود.[۱]
دوباره مرور کردم: خواستة امیرالمؤمنین را بر خواستة خود مقدم می داشت؛ یعنی، خواستة امام زمان خود را بر خود و خواسته‌اش مقدم می‌داشت.
راستی! سلمانِ، اگر امروز بود چه می‌کرد؟ من که این قدر به ایرانی بودن «سلمان» مباهات میکنم، من چه؟ من چقدر خواستة آقا را در نظر گرفته‌ام؟ موقع حرف؟ موقع کار؟ موقع نگاه؟ موقع…؟ چقدر حساب کرده‌ام آقا این کار را دوست دارد یا نه؟ آقا می‌پسندد یا…؟
[۱]. بحارالانوار، ج۲۲، ص۳۲۷
ذی طوی
«ذی طوی نام مکانی در حدود یک فرسخی مکّه، در را «تنعیم» قرار گرفته، است.
در روایات عنوان شده که «هنگام ظهور امام قائم (عج) آن حضرت قبل از آنکه کنار کعبه رود و صدای خود را بلند کرده و به جهانیان برساند، در این مکان در انتظار313 نفر از یاران خاصش توقّف می کند، تا اینکه آنها می آیند و به آن حضرت می پیوندند…» («بحارالانوار»، ج ۵۲، ص ۳۰۴ و ۳۰۷)
تسبیح امام زمان (عج ) از روز هیجدهم تا آخر ماه
سبحان الله عدد خلقه سبحان الله ارضى نفسه سبحان الله مداد کلماته سبحان الله زنه عرشه و الحمدلله مثل ذلک . الصحیفه الهادیه ، ص ۱۲۴
روایتى از امیر مؤمنان على(ع)
بر طبق روایتى از امیر مؤمنان على(ع) کشف هیکل یکى از نشانه هاى آخر الزمان است منظور از هیکل، هیکل حضرت سلیمان (ع) است که در عصر آن حضرت، معبد بسیار باشکوهى بود و در شهر بیت المقدس قرار داشت و پایه هاى آن بر روى ۳۶۰ ستون از مرمر گران بها وکمیاب استوار بود و در آن ده ها سنگ قیمتى، الواح و نوشته هاى شگفت انگیز وجود داشت که هر بیننده اى را مبهوت مى ساخت.
زمین آن از بلور شفاف مفروش بود و آب ها از زیر آن روان بودکه بلقیس آن را دریاچه پنداشت و دامنش را بالا زدکه از روى آب عبورکند و به بارگاه حضرت سلیمان باریابد، پرده داران به او تذکر دادندکه آب ها از زیر یک پوشش بلورین روان است.
یاران ایرانی امام مهدی علیه السلام
از روایات فهمیده می شود که تعداد قابل توجهی از سپاهیان مخصوص حضرت مهدی(علیه السلام) از ایران می باشند. که البته در روایات با تعابیر گوناگونی مانند طرفداران سلمان فارسی، اهل ری، اهل خراسان، قمی ها، اهل فارس و… از ایشان یاد شده است. چنانچه از امام باقر(علیه السلام) نقل شده است که فرمودند: نیروهایی با پرچم های سیاه که از خراسان قیام کرده اند در کوفه فرود می آیند و با آن حضرت بیعت می نمایند.(عقد الدرر، ص ۱۲۹)؛ یا این که فرموده اند: یاران قائم(علیه السلام) سیصد و سیزده نفرند و از فرزندان عجم می باشند.(غیبت نعمانی، ص۳۱۵)
و بر اساس روایاتی دیگر در زمینه سازی عواملی که قبل از ظهور انجام می گیرد ایرانیان نقش اساسی دارند. در خطبه ای امیرمؤمنان(علیه السلام) در توصیف یاران امام عصر(علیه السلام) فرموده اند که: از اهواز یک نفر، از شوشتر یک نفر، از شیراز سه نفر، … از اصفهان چهار نفر…. ، از بروجرد یک نفر…، … از قم ده نفر، که هم نام اهل بیت رسول الله (ص) هستند و تعداد دیگری از شهرهای ایران را در آن روایت برمی شمرند. (ملاحم ابن طاووس، ص۱۴۶) پس می بینیم که ایران و ایرانیان نقش به سزایی در زمینه سازی و قیام و برپایی حکومت جهانی و الهی حضرت مهدی(علیه السلام) بر عهده دارند.
اِعلام ظهور
ظهور حضرت مهدى(ع)،ابتدا به وسیله منادى آسمانی اعلام می گردد،آن گاه حضرت در حالى که پشت به کعبه داده است، با دعوت به حق، ظهور خود رااعلام می کند.
امیرالمؤمنین(ع) مى فرمایند: هنگامى که منادى ازآسمان ندا مى دهد، حق از آن آل محمد(ع)است شمااگر طالب هدایت و سعادت هستید، به دامان آل محمد (ع) چنگ زنید، حضرت مهدى ظهور می کند. (۱)
۱٫احقاق الحق ج ۱۳ ص ۳۲۴٫
اسامى مقدّس حضرت مهدى(علیه السلام) در کتب مذهبى اهل ادیان
۱ ـ «صاحب» در صحف ابراهیم(علیه السلام)
۲ ـ «قائم» در زبور سیزدهم
۳ ـ «قیدمو» در تورات به لغت ترکوم
۴ ـ «ماشیع» (مهدى بزرگ) در تورات عبرانى
۵ ـ «مهمید آخر» در انجیل
۶ ـ «سروش ایزد» در زمزم زرتشت
۷ ـ «بهرام» در ابستاق زند و پازند
۸ ـ «بنده یزدان» هم در زند و پازند
۹ ـ «لند بطاوا» در هزار نامه هندیان
۱۰ ـ «شماخیل» در ارماطس
۱۱ ـ «خوراند» در جاویدان
۱۲ ـ «خجسته» (احمد) در کندرال فرنگیان
۱۳ ـ «خسرو» در کتاب مجوس
۱۴ ـ «میزان الحق» در کتاب اثرى پیغمبر
۱۵ ـ «پرویز» در کتاب برزین آذر فارسیان
۱۶ ـ «فردوس اکبر» در کتاب قبروس رومیان
۱۷ ـ «کلمةُ الحقّ» در صحیفه آسمانى
۱۸ ـ «لِسانِ صدق» هم در صحیفه آسمانى
۱۹ ـ «صمصام الاکبر» در کتاب کندرال
۲۰ ـ «بقیة اللّه» در کتاب دوهر
۲۱ ـ «قاطع» در کتاب قنطره
۲۲ ـ «منصور» در کتاب دید براهمه
۲۳ ـ «ایستاده» (قائم) در کتاب شاکمونى
۲۴ ـ «ویشنو» در کتاب ریگ ودا
۲۵ ـ «فرخنده» (محمّد) در کتاب وشن جوک
۲۶ ـ «راهنما» (هادى و مهدى) در کتاب پاتیکل
۲۷ ـ «پسر انسان» در عهد جدید (اناجیل و ملحقات آن)
۲۸ ـ «سوشیانس» در کتاب زند و هومو من یسن، از کتب زردتشیان
۲۹ ـ در کتاب «شابوهرگان» کتاب مقدس «مانویه» ترجمه «مولر» نام «خود شهر ایزد» آمده که باید در آخر الزمان ظهور کند، و عدالت را در جهان آشکار سازد
۳۰ ـ «فیروز» (منصور) در کتاب شعیاى پیامبر
کوتاه گفته های آیت الله بهجت در باره امام زمان
*ما در دریای زندگی در معرض غرق شدن هستیم؛ دستگیری ولیّ خدا لازم است تا سالم به مقصد برسیم. باید به ولیّ عصر (عج) استغاثه کنیم که مسیر را روشن سازد و ما را تا مقصد، همراه خود ببرد.
* دعای تعجیل فَرج، دوای دردهای ما است.
* با وجود اعتقاد داشتن به رئیسی که عینُ الله الناظره است، آیا می توانیم از نظر الهی فرار کنیم و یا خود را پنهان کنیم؛ و هر کاری را که خواستیم، انجام دهیم؟! چه پاسخی خواهیم داد؟!
* علایمی حتمیّه و غیر حتمیّه برای ظهور آن حضرت ذکر کرده اند. ولی اگر خبر دهند فردا ظهور می کند، هیچ استبعاد ندارد! لازمه این مطلب آن است که در بعضی علایم، بَداء صورت می گیرد و بعضی دیگر از علایم حتمی هم، مقارن با ظهور آن حضرت اتفاق می افتد.
* انتظار ظهور و فرج امام زمان (عج)، با اذیّت دوستان آن حضرت، سازگار نیست!
* مهمتر از دعا برای تعجیل فرج حضرت مهدی (عج)، دعا برای بقای ایمان و ثبات قدم در عقیده و عدم انکار حضرت تا ظهور او می باشد.
* افسوس که همه برای برآورده شدن حاجت شخصی خود به مسجد جمکران می روند، و نمی دانند که خود آن حضرت چه التماس دعایی از آنها دارد که برای تعجیل فَرَج او دعا کنند!
* قلبها از ایمان و نور معرفت خشکیده است. قلب آباد به ایمان و یاد خدا پیدا کنید، تا برای شما امضا کنیم که امام زمان (عج) آن جا هست!
* اشخاصی را می خواهند که تنها برای آن حضرت باشند. کسانی منتظر فرج هستند که برای خدا و در راه خدا منتظر آن حضرت باشند، نه برای برآوردن حاجات شخصی خود!
* چه قدر بگوییم که حضرت صاحب (عج) در دل هر شیعه ای یک مسجد دارد!
* هر کس که برای حاجتی به مکان مقدّسی مانند مسجد جمکران می رود، باید که اعظم حاجت نزد آن واسطه فیض، یعنی فرجِ خود آن حضرت را از خدا بخواهد.
*حضرت غائب (عج) دارای بالاترین علوم است؛ و اسم اعظم بیش از همه در نزد خود آن حضرت است. با این همه، به هر کس که در خواب یا بیداری به حضورش مشرّف شده، فرموده است: برای من دعا کنید!
* راه خلاص از گرفتاری ها، منحصر است به دعا کردن در خلوات برای فرج ولیّ عصر (عج)؛ نه دعای همیشگی و لقلقه زبان... بلکه دعای با خلوص و صدق نیّت و همراه با توبه
غیب شدن مادر مهدی موعود در بدو تولد ایشان
حکیمه خاتون عمه امام حسن عسکری(ع) می گوید: در شب نیمه شعبان بود که برادرزاده ام امام حسن(ع) مرا دعوت کرد تا افطار در خانه ایشان بروم من هم افطار به خانه امام رفتم و بعد از صرف افطار برادرزاده ام گفت: عمه جان امشب اینجا بمان چرا که امشب خداوند جهان را به نور وجود حجت خویش، نور باران خواهد ساخت.
تا سحر در کنار نرگس خاتون ماندم و دمدمهای صبح بود که نرجس بعد از پایان بردن نماز به خود می پیچید امام عسکری(ع) از اتاق خویش بیرون آمد و به من فرمود: عمه جان برایش سوره مبارکه قدر را تلاوت کن.
من یک چیز عجیبی در آن سحرگاه دیدم و آن این بود که هنوز بچه ای که به دنیا نیامده بود همراه من به تلاوت قرآن پرداخت و سوره مبارکه در را با من تا آخرین واژه تلاوت کرد. از شنیدن نوای دل انگیز قرآن او هراسان شدم که امام حسن عسکری(ع) مرا صدا کرد و فرمود:«عمه جان! آیا از قدرت الهی شگفت زده شده ای؟ اوست که ما را در خردسالی به بیان دانش و حکمت توانا ساخت و به سخن در آورد و در بزرگسالی روی زمین حجت خویش قررار می دهد چه جای شگفتی است؟!»
هنوز سخن امام به پایان نرسیده بود که «نرجس» از نظرم ناپدید گردید و گویی حجابی میان من و او فرو افکنده شد و ما را از هم جدا ساخت در روایت دیگری آمده است که :سپس لحظاتی چند حالت وصف ناپذیری برایم پیش آمد به گونه ای که گویی دستگاه دریافت وجودم از کار افتاده است و نمی دانستم در اطرافم چه می گذرد به خود آمدم و فریاد زنان و به سرعت به طرف اتاق امام دویدم اما پیش از آنچه چیزی بگویم فرمود:« عمه جان بازگرد که او را در همان جا خواهی یافت که از برابر دیدگانت ناپدید شد.»
به اتاق نرجس بازگشتم ، دیدیم پرده ای که ما را از هم جدا ساخته بود برطرف شده است، چشمم به آن بانوی گرامی افتاد ، دیدم چهره اش غرق در نور است به گونه ای که دیدگانم را خیره ساخت و در همین لحظات کودک گرانمایه ای را دیدم که در حال سجده است و خدای را ستایش می کند.
(بحار ج،52، امام المهدی، آیت الله سید محمد کاظم قزوینی ص 191)
یا لثارات الحسین
« یا لثارات الحسین» شعاری است که همیشه در خون شیعه می جوشد : (بیایید به طلب خون حسین). این شعار شورآور ، از ظهر عاشورا از درون خاک کربلا برخاست و همین شعار است که شورشیان دوران شورش بزرگ، شورش مهدی(عج) نیز سر خواهند داد.
امام جعفرصادق(ع) می فرماید:«...یاران مهدی مردانی هستند پولاد دل و همه وجودشان یقین به خدا، مردانی سخت تر از صخره ها... این مردان تنها از خدا می ترسند و فریاد «لا اله الا الله» آنان بلند است و همواره در آرزوی شهادت و کشته شدن در راه خدایند . شعار آنان « یا لثارات الحسین» است.
(«بحارالانوار»،ج52، ص308)
سجده کردن مهدی موعود در بدو تولد
در سحرگاه نیمه شعبان مرغ عشق حضرت رسول به دنیا آمد در حالی که بر بازوی راست آن حضرت آیه شریفه
«وَ قُل جَآءَ الحَقُّ وَ زَهَقَ البَاطِلَ کَانَ زَهُوقاً»(اسراء-81) نوشته شده بود. او سر بر سجده گذاشته و در سجده خویش می فرمود: «اَشهد اَن لا اله الا الله، وَحدَهُ لا شَریکَ لَه و اَنَّ جدّی مُحَمَّداً رسولُ الله و اَنَّ ابی امیرالمومنین وََلی الله»
سپس امامان را یکی یکی شمرد تا به خودش رسید و فرمود: «خداوند به وعده ای که به من داده ای و امر خلافت وامامت مرا تمام کن، انتقام مرا از دشمنان بگیر و زمین را به سبب من از عدل و داد پر کن»
سپس سر از سجده برداشت و به تلاوت این آیه مبارکه پرداخت : آل عمران 18 و 19 : خدا گواهی داد و فرشتگان و دانشمندان نیز، که هیچ خدایی بر پای دارنده عدل جز او نیست، خدایی جز او نیست که پیروزمند و فرزانه است. بی تردید دین در نزد خدا تنها اسلام است.
(منتهی الامال – ج2- امام المهدی)
نخستین سخنان امام زمان (علیه السلام) بعد از ظهور
نخستین سخنانى که امام زمان (علیه السلام) بعد از ظهور مى فرمایند، چیست؟
هنگامى که خداوند متعال اذن ظهور به امام زمان(علیه السلام) بدهند، آن حضرت براى اصلاح جهان از کنار کعبه ظهور مى کنند و نخستین سخنى که مى فرمایند: آیه (بقیة الله خیرلکم …) است. امام باقر(علیه السلام) در روایتى ـ که محمد بن مسلم از ایشان نقل کرده ـ مى فرمایند:
« حضرت به دیوار کعبه تکیه مى دهد و سیصد و سیزده نفر در خدمتش جمع مى شوند، و اول کلامى که به آن نطق مى کنند، این آیه کریمه است: (بقیة الله خیرلکم ان کنتم مؤمنین) یعنى آنچه خدا بر شما باقى گذارد بهتر است، اگر واقعاً به خدا ایمان دارند. بعد از آن مى فرماید: منم بقیة الله در روى زمین »
و نیز در ضمن روایتى که از امام صادق(علیه السلام) نقل شده، حضرت مى فرمایند:
آقاى ما قائم(علیه السلام) پشت به کعبه مى دهد و مى فرماید :
اى مردم! آگاه باشید! هر که مى خواهد که به آدم(علیه السلام) و شیث نگاه کند، هر آینه منم آدم و شیث ـ یعنى در اخلاق و احوال و اوصاف ـ و هر که مى خواهد به نوحو پسرش سام نگاه کند، هر آینه منم نوح و سام. آگاه شوید! هر که مى خواهد به ابراهیم و اسماعیل نگاه کند، هر آینه منم ابراهیم و اسماعیل. و هر که مى خواهدبه موسى و یوشیع نگاه کند، هر آینه منم موسى و یوشع. آگاه باشید! هر که مى خواهد که به عیسى و شمعون نگاه کند، هر آینه منم عیسى و شمعون. آگاهشوید! هر که مى خواهد به محمد و امیرالمؤمنین(علیه السلام) نگاه کند، هر آینه منم محمد و امیرالمؤمنین. آگاه باشید! هر که مى خواهد که به حسن و حسین نگاهکند، هر آینه منم حسن و حسین. آگاه شوید! هر که مى خواهد به ائمه او اولاد حسین(علیه السلام)» نگاه کند هر آینه منم ائمه(علیه السلام)خواهش مرا اجابتنمایید و قبول کنید، بدرستى که به شما خبر مى دهم پاره اى چیزها را که به شما خبر داده شده و پاره اى دیگر را که خبر داده نشده است. هر که کتابها و صحفالهى را خوانده از من بشنود
چه خوش است صوت قرآن ز تو دلربا شنیدن به رُخت نظاره کردن، سخن خدا شنیدن
منصورُ بالرُّعْب
در روایات اسلامی آمده است که مهدی موعود (عج)، «منصور بالرّعب» و «مؤیّد بالنَّصْر» است. یعنی به هنگام ظهور، رعب او در دلهای قدرتمندان می افتد، و نیروهای غیبی و غیر مرئی به کمک او و یاران او می شتابند و این نیروها، در جای خود، کار خود را خواهند کرد. یک نمونه آن بنابر احادیث بسیار، نابود شدن سپاه عظیم سفیانی است. («خورشید مغرب»، ص ۲۹۷)
سیمای حضرت مهدی
محدّثان معتبر از شیعه و سنّی، بنابر احادیث بسیار از رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و امام علی علیه السلام و دیگر امامان علیه السلام، شمایل و اوصاف امام مهدی (عج) را در کتابهای خویش آورده اند: «چهره اش گندمگون، ابروانش هلالی و کشیده، چشمانش سیاه و درشت و جذاب، شانه اش پهن، دندانهایش برّاق و گشاده، بینی اش کشیده و زیبا، پیشانیش بلند و تابنده، استخوان بندی اش استوار و صخره سان، دستان و انگشتانش درشت، گونه هایش کم گوشت و اندکی متمایل به زردی که از بیداری شب عارض شده، خالی مشکین بر گونه ی راستش پیچیده و محکم، موی سرش بر لاله ی گوش ریخته و به قولی به دوشش ریخته، اندامش متناسب و زیبا و نگاهش دگرگون کننده، خروشش دریاسان فریادش همه گیر و …
(«خورشید مغرب»، ص ۲۸ )
کرعه
طبق روایات و احادیث یکی از اقامتگاههای امام قائم (عج) مکانی به نام «کرعه» است.
مهدى موعود در آیات قرآنى
قسمتى از آیاتى که روایات اهل بیت عصمت و طهارت علیه السلام تاویل به ظهور قائم آل محمد، امام زمان علیه السلام شده است .
1 – اقتربت الساعه . (1)روایت شده که مقصود ساعت قیام آل محمد صلى الله علیه و آله است . (2)
2 – مدهامتان . (3)
یونس بن ظبیان از امام صادق علیه السلام روایت نموده که در تفسیر این آیه فرمود: در دولت امام زمان علیه السلام راه میان مکه علیه السلام راه میان مکه و مدینه با درخت خرما اتصال یابد.
3– الذین یومنون بالغیب . (4)
امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس اقرار به ظهور امام زمان علیه السلام کند ایمان به غیب آورده است .
4 – لعل الساعه قریب (5)
مفضل بن عمر از حضرت صادق علیه السلام نقل کرده که منظور وقت ظهور قائم علیه السلام است
1- سوره قمر، آیه ۱٫
2- بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۴۷٫
3- سوره الرحمن ، آیه ۶۳٫٫
4- سوره بقره ، آیه ۱٫٫
5- سوره شورى ، آیه ۱۶٫ .
نام کتاب : مسجد مقدس جمکران تجلیگاه صاحب الزمان (عج)
مؤ لف : سید جعفر میر عظیمى
الر
از امام باقر(ع) آمده که حضرت فرمود:در حروف مقطعه قرآن علم بسیارى است خداى تعالى نازل فرمود: الم ذلک الکتاب… پس حضرت محمد(ص) قیام کرد تا اینکه نورش ظاهر گشت و سخنش در دل ها نشست، و آن حضرت متولد شد در هنگامى که از هزاره هفتم، صد و سه سال گذشته بود، سپس فرمود: بیان این مطلب درکتاب خداوند در حروف مقطعه است، هرگاه آن ها را بدون تکرار بشمارى، از حروف مقطعه هیچ حرفى نمی گذرد، جز این که با گذشت آن یکى از بنى هاشم قیام کند. سپس فرمود، الف یک، لام سى، میم چهل، و صاد نود است که مجموع آن ها صد و شصت و یک مى باشد.
وآغاز قیام امام حسین (ع)(الم) بود. و چون به آخر مدتش رسید، قائم فرزندان عباس درالمص قیام کند، و چون آن بگذرد، قائم ما درالر بپا خیزد. پس این را بفهم و به خاطر بسپار وازنااهل آن را کتمان کن. (۱)
1-بحارالانوار ج ۲ ۵ ص ۱۰۶ به نقل از مکیال المکارم، ج ۲ص ۴۸۴٫
امام مهدی برای اثبات وجودخود درعصر غیبت صغری ،چه تدابیری اندیشید؟
حضرت با قطع نظر از زمینه سازی هایی که امامان قبل برای تثبیت مسأله ی ولادت و امامت و غیبت او داشتند، خود نیز به شخصه در این مسأله دخالت کرده و از راه های مختلف در صدد اثبات ولادت و امامت خود برآمدند.
اینک به برخی از این راه ها اشاره می کنیم:
1. حضرت کاری کردند که گروهی از بزرگان شیعه بتوانند به ملاقاتشان شرفیاب شوند.
2. در مواقع ضروری اقدام به انجام کرامت و معجزه می نمود. این معجزات بعضاً توسط سفیران و در برخی موارد نیز توسط خود حضرت انجام می گرفت.
3. خطّ خاصّ حضرت نیز از جمله قرائن و دلایلی بود که می توانست بر وجود امام عصر دلالت کند؛ زیرا این خط در زمان پدرش، امام عسکری بین مردم مأنوس بوده است، و لذا از جمله راه هایی بود که با رسیدن توقیعات از ناحیه ی مقدّسه، شیعیان به وجود امام زمان خود یقین و اطمینان پیدا می نمودند.
منبع: بحارالانوار، ج 51، ص 325، ح 44.
رشد و نمو اعجازانگیز امام زمان ع در کودکی
حکیمه خاتون می گوید: بعد از گذشت چهل روز از تولد حضرت صاحب الامر ع، ملائکه آن حضرت را بازگرداندند.
پس امام حسن عسکری ع مرا طلبید. چون به خدمتش رسیدم، ناگاه آن کودک را دیدم که در پیش روی او راه می رفت. پس گفتم: ای سید من! این پسر، دو ساله است.
حضرت تبسمی کرد و فرمود: «بدرستی که فرزندان انبیاء و اوصیا ع هرگاه امام باشند، رشدشان غیر از رشد دیگران است و در هر ماه به اندازه رشد یک سال دیگران رشد می کنند و در شکم مادرش سخن می گوید و قرآن می خواند و پروردگار خود را در زمان شیرخوارگی عبادت می کند و ملائکه، اورا اطاعت می کنند و در بامداد و پسین بر او نازل می شوند.
پس پیوسته در هر چهل روز، ملائکه آن کودک را بر می گرداندند تا آنکه، چند روز قبل از وفات امام حسن عسکری ع، حضرت صاحب الامر ع مردی شده بود. من او را نشناختم و به امام حسن عسکری ع عرض کردم:« این چه کسی است به دستور می فرمایی که روبروی او بنشینم؟»
حضرت فرمود: «این پسر نرجس است! این جانشین من است و بزودی من از میان شما می روم، پس سخن او را بشنو و امر او را اطاعت کن.»
پس بعد از چند روز امام حسن عسکری ع از دنیا رفت.
ویژگی های مخصوص حضرت مهدی (عج)
1- مخفی بودن آثار حمل در مادر آن حضرت
2-مخفی بودن ولادت آن حضرت
3- خاتم الاوصیاء بودن ایشان
4- پنهان زیستی ایشان
5- میراث انبیاء نزد ایشان
6- نبودن بیعت احدی برگردن ایشان
7- طول عمر فراوان آن حضرت
8- کشته شدن شیطان به دست آن حضرت
9- فرود آمدن حضرت عیسی برای یاری آن حضرت و اقتدا به ایشان در نماز
10-ایجاد حکومت واحد جهانی
11-گسترش عدل و داد بر زمین به دست آن حضرت
چرا با وجود فساد در جهان حضرت ظهور نمی کنند؟
وجود فساد و یا گسترش آن در سطح کلّ جامعه ی بشری به علت تامّه برای ظهور حضرت نیست. یکی از اهداف حضرت گسترش عدل و داد است، ولی برای ظهور حضرت احتیاج به فراهم شدن شرایط و مقدّماتی است که در جای خود به طور اجمال به آن اشاره کرده ایم که از آن جمله می توان به این موارد اشاره کرد:
الف. بالا رفتن سطح فکری جامعه.
ب. گسترش وسایل و امکانات ارتباط جمعی و تکینک.
ج. فراهم شدن افرادی خاص و انسان هایی کامل برای همکاری با حضرت در گسترش عدل و توحید در جامعه.
آیا خداوند نمی توانست حضرت مهدی (ع) را بدون غیبت حفظ نماید؟
در پاسخ می گوییم:
اولاً: اعجاز، در نظام طبیعت و تکوین خلاف اصل است، مگر آنکه ضرورتی اقتضا کند و در مورد حضرت مهدی اراده ی خداوند بر این تعلّق گرفته که محافظت حضرت از راه غیبت باشد.
ثانیاً: مصالح و مفاسد و تقدیرات الهی به تبع واقعیت های الهی تغییر پیدا می کند. خداوند متعال برای امت اسلامی یازده امام معصوم به جهت هدایتشان فرستاد، ولی یکی پس از دیگری آنان را به شهادت رساندند و با این که عملکرد بد و کارنامه ی سوئی که از خود نشان دادند تقدیر خداوند بر این تعلّق گرفت که امام دوازدهم را تا مدّتی در پشت پرده ی غیبت قرار دهد تا محرومیّت غیبت امام را احساس کنند و با ظهور حضرتش قدر او را بدانند.
ثالثاً: مطابق آیات و روایات، یکی از سنّت های حتمی خداوند متعال مسأله ی امتحان امت هاست. امت اسلامی نیز از این قانون استثنا پذیر نیست. و هر امّتی به نحوی امتحان خواهد شد. امتحان امت اسلامی در این عصر و زمان به غیبت امام زمان آن هاست، که آیا با این حالت بر دین و مذهب خود استقامت دارند یا خیر؟
چگونه می توان با 313 نفر، دنیا را تسخیر کرد؟
در مورد سؤال فوق می گوییم:
اولاً: مطابق برخی از روایات، حضرت دو نوع یار و یاور دارند: یکی یاران خاص الخاص که 313 نفرند و دیگری یاران خاص که ده هزار نفر می باشند.
این افراد انسان های عادی به حساب نمی آیند، بلکه کسانی هستند که قلب هایشان در راستای اهداف حضرت مهدی محکم بوده، راسخ قدم می باشند.
ثانیاً: غلبه ی حضرت با یارانش و برپایی حکومت عدل جهانی تنها از طریق امور عادی نیست تا بعید به نظر برسد، بلکه همان گونه که قبلاً اشاره شد با تأییداتی از جانب خداوند، از قبیل ایجاد رعب در قلوب دشمنان حضرت و تأییداتی از ملائکه خواهد بود.
ثالثاً: اراده ی حتمی خداوند بر پیروزی حضرت تعلّق گرفته است، و اراده ی او به هر نحو ممکن محقق خواهد شد.
لذا در قرآن کریم، و در سوره مبارکه بقره، آیه ی 249 می خوانیم: «کَم مِن فِئَةٍ قَلِیلَةٍ غَلَبَت فِئَةً کَثِیرَةً بِإِذنِ اللهِ»؛ «چه بسیارند گروه اندکی که به اذن خداوند، بر گروه بسیاری چیره می یابند.»
رابعاً: از لحاظ اسباب و علل ظاهری هم اگر موضوع را بررسی کنیم، حصول چنین فتح و غلبه و تشکیل حکومت الهی، ممکن و عملی خواهد بود، زیرا حضرت در موقعی ظهور خواهد کرد که اوضاع و احوال اجتماعی و اخلاقی و سیاسی کاملاً مساعد باشد. نظیر رشد و توسعه ی سریع اسلام در قرن اوّل است، زیرا در آن عصر، فساد اوضاع اجتماعی و اداری کشورها به حدّی بود که مردم آمادگی پذیرش حکومت اسلامی را داشتند. این وضعیت در عصر ظهور حضرت نیز وجود دارد.
آیا با حضور امام در بین مردم ممکن نبود ستمگران تسلیم او گردند؟
می دانیم که همه ی افراد در مقابل حقّ و عدالت تسلیم نمی شوند، بلکه از آغاز عالم تاکنون همیشه گروهی در بین بشر وجود داشته اند که دشمن حقّ و حقیقت بوده و برای پایمال کردن آن با تمام قوا کوشیده اند، و در راه نابود کردن آن از هیچ عملی فرو گذار نکرده اند. حضرت مهدی نیز اگر غایب نمی شد، قطعاً درصدد نابودی ایشان برمی آمدند و آن غلبه ی حق بر باطل، چون شرایطش فراهم نشده بود انجام نمی گرفت.
چه کنیم که ایمانمان به وجود حضرت مهدی (ع) بیشتر شود؟
برای تقویت ایمان به وجود حضرت مهدی از راه هایی می توان استفاده نمود:
1. بررسی ادلّه ی عقلی می تواند عقل و فکر انسان را نسبت به وجود حضرت مهدی تقویت نماید.
2. برسی آیات قرآنی و روایاتی که از آن ها استفاده می شود که حضرت مهدی وجود دارد.
3. مطالعه ی احوال کسانی که به محضر مقدّس حضرت بقیّه الله العظم – ارواحنا الفداء- مشرّف شده اند، که این می تواند نقش
به سزایی در تقویت قلوب انسان نسبت به وجود حضرت داشته باشد.
4. قرائت دعاهایی که در آن، خطاب به حضرت شده و با او نجوا دارد می تواند تأثیر به سزایی در اعتقاد انسان به وجود حضرت داشته باشد.
وظایف حضرت عیسی (ع) بعد از نزول از آسمان چیست؟
ابوهریره در حدیثی از رسول خدا نقل می کند که فرمود: «... او از آسمان فرود می آید... با مردم به جهت دعوت به اسلام جنگ خواهدکرد، صلیب را خرد کرده و خوک را می کشد و جزیه وضع می کند. خداوند در عصر او همه ملت ها به جز اسلام را نابود می گرداند و مسیح دجال زا نیز به هلاکت می رساند. در روی زمین چهل سال درنگ می کند و بعد از وفات، مسلمانان بر او نماز می گزارند».
ممکن است مقصود از کشتن خوک، کنایه از تحریم خوردن آن بر مسیحیان آن عصر باشد. و مقصود از وضع جزیه، کنایه از ابطال جمیع ادیان است.
حدیث ثقلین چگونه دلالت بر وجود امام زمان (ع) دارد؟
پیامبر اکرم مطابق حدیثی فرمود: «انّی تارک فیکم خلیفتین کتاب الله حبل ممدود ما بین السماء و الارض، و عترتی اهل بیتی، و انهما لن یفترقا حتّی یردا علیّ الحوض»؛ « همانا من دو جانشین را در میان شما می گذارم: کتاب خدا، ریسمان کشیده شد مابین آسمان و زمین یا مابین آسمان تا زمین، و عترتم اهل بیتم، و همانا این دو از یکدیگر جدا نمی شوند تا در کنار حوض بر من وارد شوند.»
در این حدیث پیامبر اکرم می فرماید: «کتاب و عترتم تا قیامت از یکدیگر جدا نمی شوند»، مطابق این گفتار اگر زمانی عدلِ کتاب که همان عترت است در روی زمین نباشد لازم می آید که این دو از یکدیگر جدا شده باشند، و این با ظاهر حدیث مخالف است.
ابن حجر مکّی می گوید: «در احادیثی که سفارش به اهل بیت شده به این نکته اشاره دارد تا روز قیامت زمین خالی از اهل بیتی که اهلیّت هدایت دارند نخواهد بود، همان گونه که کتاب عزیز پنین است. و لذا اهل بیت امان برای اهل زمین معرفی شده اند. و نیز در روایات آمده است: «در هر قوم و دسته ای عدولی از اهل بیت من است».
حافظ سمهودی می گوید: از این حدیث «ثقلین» استفاده می شود که هر زمان باید فردی از اهل بیت که سزاوار تمسک به اوست تا روز قیامت موجود باشد. تا امر به تمسکی که در روایت به آن ها شده معنا پیدا کند، همان گونه که کتاب عزیز چنین است، و لذا اهل بیت امان اهل زمین معرفی شده اند که هر گاه از روی زمین بروند زمین نیز نابود خواهد شد».
همین معنا از علامه مناوی در شرح جامع الصغیر سیوطی رسیده است. نتیجه اینکه از حدیث ثقلین که مورد اتفاق بین شیعه و سنی بوده و از احادیث متواثر است به خوبی استفاده می شود که در هر زمان، امام معصومی از عترت پیامبر و اهل بیت معصوم او باید موجود باشد، امامی که اهلیّت برای اقتدا و تمسک را داشته باشد، کسی که خود به هدایت مطلق رسیده و از ضلالت به دور است و لذا می تواند دیگران را نیز به هدایت رسانده و از مطلق ضلالت و گمراهی دور کند. چنین شخصی در این زمان غیر از حضرت مهدی نیست.
منابع: مسند احمد، ج 5، ص 181 / صواق المحرقه، ص 90 / جواهر العقدین / فیض القدیر، ج 3، ص 15
زنان آخر الزمان
رسول گرامی اسلام در وصف برخی از زنان آخرالزمان چنین می فرماید:
«چگونه می شود حال شما هنگامی که زنان شما فاسد شوند و جوانان تان فاسق و شما نه امر به معروف میکنید و نه نهی از منکر!» به پیامبر(ص) گفته شد: آیا واقعاً چنین خواهد شد؟! آن حضرت فرمود:« بله و بدتر از آن]نیز خواهد شد[».
امام علی(ع) نیز می فرماید:«در آخرالزمان و نزدیک شدن قیامت – که بدترین زمان ها است – زنانی ظاهر می شوند که برهنه و لخت هستند! زینت های خود را آشکار می سازند، به فتنه ها داخل می شوند و به سوی شهوت ها می گرایند! به سوی لذت ها می شتابند، حرام های الهی را حلال می شمارند و در جهنم جاودانه خواهند بود».
آیا در میان این همه مسلمان و شیعه 313 نفر یار و یاور برای حضرت وجود ندارد تا ظهور کند؟
در پاسخ این سؤال می گوییم:
اولاً: در روایات مختلف برای یاران و اصحاب خاص حضرت مهدی علیه السلام صفات و خصوصیات وی‍ژه ای ذکر شده که باید در 313 نفر موجود باشد، و ما به برخی از آن صفات قبلاً اشاره کردیم.
ثانیاً: همان گونه که در جای خود اشاره کرده ایم، از مجموعه ی احادیث استفاده می شود که حضرت دو دسته یار و یاور بعد از ظهور دارند: یکی یاوران خاص که 313 نفرند و دسته ی دیگر یاوران عام که ده هزار نفرند و باید این تعداد جمعیت نیز آماده شود.
ثالثاً: فراهم شدن 313 نفر از یاران خاص حضرت علت تامّه برای ظهور حضرت نیست، بلکه یکی از شرایط تحقق ظهور است، حضرت با کمک این تعداد افراد حکومت عدل گستر جهانی را پیاده خواهد کرد، اما اینکه آیا فراهم شدن این تعداد نفر علت تامه ی ظهور است؟ خیر، بلکه علل و عوامل و شرایط دیگری از جمله فراهم شدن زمینه ی لازم و مساعد برای حکومت حضرت نیز لازم است.
منبع: کتاب هنگامه ظهور
ذوالفقار
