منتظرالمهدی۳۱۳

مولایم تسلیت

حتی میان خانه اش همدم ندارد
مرد غریبی که دلش جز غم ندارد

در سینه اش از بی وفایی های کوفه
غم آنقَدَر دارد که دنیا هم ندارد

در خانه اش وقتی اسیر رنج دنیاست
حتی مجال گریه ی نم نم ندارد

اما کنار او همیشه زینبش هست
تا خواهرش باشد که چیزی کم ندارد

از کودکی داغی میان سینه اش هست
ربطی به مرگش آتش آن سم ندارد

بعدازشهادت هم غریب است وغریب است
حتی ضریحی قـــــبر آقایـــــــَم ندارد

احمدجواد نوآبادی

درانتظار تو چشمم همیشه بارانیست
وبی تو حال وهوای دلم چه طوفانیست

بیا که خیری ازاین زندگی نمی بینم
که لحظه لحظه ی عمرم پراز پریشانیست

هوای خیمه ی قلبم بدون توسرد است
بهار؛ پیش دو چشمم شب زمستانیست

زجاده ای که گذرکرده ای مسافر عشق
ببین که جای قدومت چقدر نورانیست

درون سینه ی من پر ز آه تبدارست
حدیث غیبت تو بین سینه زندانیست

دعای ندبه ی هر صبح جمعه ام آقا
به قصد آمدن تو برای مهمانیست

بیا که ماه عزای شهید بی سر شد
بیا ببار که هنگام مرثیه خوانیست

شاعر:محمد حسن بیات لو

امام زمان چشمان گنهکارم پر از اشک است، چه بسیار اشک ریخته‌ام فریادزده‌ام صدایت کرده‌ام، یابن‌الحسن (عج) گوشه چشمی بر من فکن، مهدی جان سخت حیرانم، رخسار چون ماهت را برایم بگشا زیرا که منتظرم.
« شهید علی دستان »

وقتی خداوند من را آفرید مطمئن بود که اشتباه نکرده است....پس من چرا خودم را باور نداشته باشم!!!

بکُش مرا بشود حجم دردسر کم تر
و بر دلت شود از رد خون اثر کمتر

مفید بودن من بسته بر نبود من است
که باغ سبزتر است هرچه شد تبر کمتر

بکش مرا و بدان با رضایتم بوده
که حال زار مرا میکنی نظر کمتر

درست کن من بیچاره را اگر هم نه
بکش که هر دو شود وقتمان هدر کمتر

چه غصه ای بخوری از نبودنم وقتی
شود موانع راه تو یک نفر کمتر

ز اهل کوفه به هفتاد یار قانع باش
که لااقل همه مَردند ، عده گر کمتر .

حمیدرضا محسنات

تسلیت مهدی جانم ......

دلم برای دیدنت مذاب شد نیامدی

چقدر دروی شما عذاب شد نیامدی

به شهر وعده داده ام که می رسی و پیششان

دوباره نوکر شما خراب شد نیامدی

صدا زدی حسین را صدا زدم حسین را

تمام عمر من پر از جواب شد نیامدی

شب یتیم مجتبی گذشت و من ندیدمت

چقدر شاخه های گل گلاب شد نیامدی

دوباره شد محرم و رسید صاحب عزا

ببین که مادرت ز گریه آب شد نیامدی

سری بزن به اشک ما بیا که روز بعد از این

نگویمت. که روضه ی رباب شد نیامدی

عروس فاطمه چرا به زیر آفتاب سوخت

دوباره روی مادری کباب شد نیامدی

شاعر:حسن لطفی

و آقایی که یادش نبودیم، در قنوت نمازش "یادمان" کرد . . .

اللهم عجل لولیک الفرج

من از دنیا به جز عشقت متاعی را نمی خواهم
من از گل ها به جز عشق گل زهرا نمی خواهم

هوای دیدن کوه و در و دریا ندارم من
به دریای غمت غرقم دگر دریا نمی خواهم

به محشر سخت محتاجم به یک نیمه نگاه تو
بده آن جا تو مزد من که در این جا نمی خواهم

بریدم من ز پستی ها از این دنیا پرستی ها
تویی دنیای من مولا و من دنیا نمی خواهم

یتیمم بی تو آقا جان بکش دستی سرم امشب
منم دل دارم ای ارباب مگر بابا نمی خواهم

گنه کاری تهی دستم دلت را سخت بشکستم
گنهکارم نجاتم ده که من آن را نمی خواهم

همه زیبا رخان یک سو. غبار روی تو یک سو
منم مبهوت حسن تو گل زیبا نمی خواهم

شده ماه رمضان و رود شب های آن یک یک
به جز اشک روان مولا در این شب ها نمی خواهم

تمام آرزوی من بود کرب و بلا آقا
ببر یک شب مرا آن جا که جز آن جا نمی خواهم

محمد مبشری

کیست تا خانه‌ی ویران‌شده تعمیر کند
تا مرا بر در میخانه به زنجیر کند

گرچه موسی نشدم طالب خضر عشقم
تا که راه و روشم یکسره تغییر کند

آنکه بی‌درد بود، عشق نمی‌داند چیست
عشق هر تازه‌جوان را به خدا پیر کند

کاش یک‌بار دگر میکده را درک کنم
تا که ساقی دلم از باده‌ی خود سیر کند

من که دور از ادب میکده بودم چه کنم؟
تا به پیمانه مرا یار زمین‌گیر کند

وای اگر وقت گرفتاری من در غفلت
آنکه منجی من خسته بود دیر کند

با همه پستی من یار مرا می‌خواهد
عاقبت هم نفس اوست که تاثیر کند

جای آنکه بشوم من ز حبیبم ممنون
اوست هر دم ز من غمزده تقدیر کند

جواد حیدری

صاحبا یک نظری کن به گدا عیبی نیست
رحم بر اشک دو چشم فقرا عیبی نیست

دل ویرانه ی ما و نظر لطف شما
نظرت گر برسد بر دل ما عیبی نیست

کوری من اثر بردگی شیطان است
چشم بیمار بگیرد چو شفا عیبی نیست

“روزها فکر من این است و همه شب سخنم”
من ندیدم رخ محبوب… چرا عیبی نیست؟!

حال افتاده ام از پا…به تو رو آوردم
تو بگیری ز کرم، دستِ مرا عیبی نیست

بارها اشک تو از فعل بدم جاری شد
گر بمیرم ز غم اشک شما عیبی نیست

درکثافات عمل غرق شدم کاری کن
دست خود را تو بگیری به دعا عیبی نیست

ما که مردیم و ندیدیم جمالت آقا
ما شنیدیم فقط وصف تو را یا مولا

 مجتبی قاسمی

فرقی نمیکنه آسمون دنیا! ابری باشه یا آفتابی

آب توی دل من تکون نمیخوره به تو پناه میارم ....

أَشْهَدُ أَنَّکَ مِنْ دَعَائِمِ الدِّینِ وَ أَرْکَانِ الْمُسْلِمِینَ وَ مَعْقِلِ الْمُؤْمِنِینَ ......

گواهی می‌دهم که تو پناهگاه مومنانی

من اینجا بین آلودگی ها چشمانم را می‌بندم

باز که می‌کنم رو به رویم آیینه کاری حرم‌ات را می بینم، این آیینه ها چقدر من را پیش تو شکسته شکسته می‌کند...

منِ پوچ را حر کن!

خرده نگیرید

مادربزرگ می گفت: مادر هر وقت کارَت گیرکرد روضه حسین بخوان برای خودت...

حسین جان سلام حالا من سال هاست کارم گیرکرده

اما نمی‌دانم روضه اصغر را بخوانم یا اکبر... رباب را بگویم یا رقیه... از خیمه یا گودال از آتش یا تشنگی..

. فقط این را میدانم... دستان عباس که به زمین افتاد، دستانت را به کمر گرفتی... کمرت داشت می شکست...

حالا روضه ام تمام شد می خواهم دعا کنم:

یارب الحسین بحق الحسین اشف صدرالحسین بظهور الحجه

غربت کشیده آشنایش فرق دارد
آهش… صدایش… گریه هایش فرق دارد

فهمیده هر کس ذره ای دوری چشیده
هجران زده حال و هوایش فرق دارد

گیرم که مجنون در مسیر عشق لیلا
طعنه شنید اصلا برایش فرق دارد؟!

بالش بسوزد، سر برای شمع دارد
پروانه وادیِ فنایش فرق دارد

با من نگویید این قَدَر از طب و مرهم
بیماریِ هجران دوایش فرق دارد

پایان دلتنگیِ یعقوب است یوسف
اما دل من ماجرایش فرق دارد

قلبی که خون شد از فراق حضرت دوست
“یابن الحسن آقا بیا” یش فرق دارد

لطف و کرم بر اغنیا فرقی ندارد
اما گدا خیلی برایش فرق دارد

چیزی ندارم غیرِ اشک و مهر زهرا
عشقِ نگار است و بهایش فرق دارد

بارِ محبت هر کسی برداشت، دینش…
…از ابتدا تا انتهایش فرق دارد

پرواز ما بسته به وتر اهل بیت است
پربسته، رفتن تا خدایش فرق دارد

گمراه کن من را به زلف تابدارش
عاشق شدن هم إهْدنایش فرق دارد

سردابِ سامرا… سحر… با سینه زن ها
سرگشته سرتاسر صفایش فرق دارد

زائر اگر یک بار نه یک لحظه حتی…
…با یار باشد، کربلایش فرق دارد

محمد جواد شیرازی

به همان آیه که خواندی به سر نیزه قسم

خون پاک تو، حیات دگر قرآن است

ما زیر سایه ات قد و قامت کشیده ایم

در چشم ما تمام جهان بارگاه توست