دستگیری حضرت مجتبی علیهالسلام از فقرا و بخششهای بیسابقه و انفاقهای
بسیار بزرگ آن حضرت به حدی بود که در تاریخچه ی زندگانی هیچ کدام از بزرگان
به چشم نمیخورد به گونه ای که آن حضرت را با لقب «کریم اهلبیت»
خوانده اند و نوشته اند:
«امام حسن علیهالسلام در طول عمر خود دو مرتبه تمامی داراییها و اموال
خویش را در راه خدا انفاق کرد و سه بار ثروت خود را به دو نیم تقسیم کرده و
نصف دیگر را در راه خدا ایثار کرد.»
در حقیقت رویه ی آن حضرت در کمک به محتاجان به گونه ای بود که آنان را از مراجعه به دیگری بی نیاز سازد[1] .
پی نوشت ها:
[1] سبط ابن جوزی، تذکرة الخواص، ص 196 - تاریخ الخلفا، سیوطی، ص 190.