القاب آن حضرت و آنچه از صفات بلند در وجودش بود، بر علوّ ذات وی دلالت دارد و آنها عبارتند از: 1 - شهید. 2 - طیّب. 3 - سیّد شباب اهل الجنّه (سرور جوانان اهل بهشت). 4 - سبط (1) به اعتبار فرمایش پیغمبر صلی الله علیه و آله که فرمود: «حسین، سبطی از اسباط است» (2) . 5 - رشید. 6 - وفی (وفادار). 7 - مبارک. 8 - التابع لمرضاة اللَّه (پیرو رضای خدا) (3) . 9 - الدلیل علی ذات اللَّه (دلیل و راهنما برذات حق). 10 - مطهر. 11 - برّ (نیکوکار). 12 - احد الکاظمین (یکی از فرو خورندگان خشم) (4) .
کنیه امام حسین کنیه
آن حضرت «ابو عبداللَّه» (5) بود و بسیاری از مورخان گفته اند که وی کنیه
ای غیر از آن نداشته است (6) و گفته شده: کنیه اش «ابو علی» (7) می باشد و
مردم پس از شهادتش او را «ابو الشهداء و ابو الاحرار» کنیه دادند.