چند   سالی    در    فراق  کربلایت   مانده ام

در   فراق گنبد و  صحن  و  سرایت   مانده ام

بار   سنگین    گناهانم     بُوَد    بر    شانه ام

لطف تو بوده که در حال  و   هوایت  مانده ام

این همه پیمان شکستنهای من  را   دیده ای

من فقط در حسرت لطف و سخایت مانده ام

این همه   نا  مهربانی ها  تو از من   دیده ای

در   تعجب   ز آن  همه مهر و وفایت مانده ام

جان  زهرا گوشه چشمی   بر  دل   زارم   نما

هر چه  هم بد باشم  اما   در عزایت مانده ام

یا حسین ارباب ، من را هم   دگر   راهی   نما

من   به   عشق  مرقد  و  پایین پایت مانده ام