« هیچ زن و مرد مؤمنى بیمار نمى شود مگر این که ما هم به خاطر او بیمار مى شویم. و اندوهى به او نمى رسد جز این که ما هم اندوهگین مى شویم.
و هیچ دعایى نمى کند مگر این که ما آمین مى گوییم. وقتی هم که سکوت کند ما برایش دست به دعا برمی داریم»
« هیچ زن و مرد مؤمنى در شرق و غرب عالم از نظر ما پنهان نیست، مگر این که او با ماست و ما با اوییم.»(مکیال المکارم، ج 1، ص 503، بحارالانوار،ج 51، ص 140)
این نامه ها،حوایج و توسلات مردم است به امام زاده ها.
آن نامه ها که می بوسم، از عمویم عباس رسیده اند.(کلید فرج،ص54)