آدمها سه دسته اند:
- عینک! -
ملحفه! -
فرش!
وقتی یک لکه ی چایی بنشیند روی عینکت، "بلافاصله" زود آن را با "دستمال کاغذی" پاک می کنی! وقتی همان لکه بنشیند روی ملحفه، می گذاری "سر ماه" که لباس ها و ملحفه ها جمع شد، همه را با هم با "چنگ" (زمان قدیم!) می شویی! وقتی همان لکه بنشیند روی فرش، می گذاری "سر سال" ، با "دسته بیل" به جانش می افتی!!! خدا ( و به تعمیم آن: ولی خدا) هم با بنده های مو منش مثل عینک رفتار می کند. بنده های پاک و زلالی که جایشان روی چشم است، تا خطا کردند،بلافاصله حالشان را می گیرد (والبته دردنیا و خفیف) .. دیگران را به موقعش تنبیه میکند
آن هم با چنگ!!
و آن گردن کلفت هایش را می گذارد تا چرک هایشان جمع شود
(قرآن کریم: ما به کافران مهلت می دهیم تا بر کفر خویش بیافزایند)
و سر سال (یا قیامت، یا هم دنیا و هم قیامت) حسسسسابی با دسته بیل(!) از شرمندگیشان در می آید!!!
