آرامش نه عاشق بودن است

نه گرفتن دستی که محرمت نیست...

نه حرف های عاشقانه و قربان صدقه های چند ثانیه

ای...

آرامش حضور خداست وقتی در اوج نبودن ها نابودت

نمی کند...

وقتی ناگفته هایت را بی آنکه بگویی می فهمد...

وقتی نیاز نیست برای بودنش التماس ﮐﻨﯽ و غرورت را

تا مرز نابودی پیش ببری

وقتی مطمئن باشی با او هرگز تنها نخواهی بود...

آرامش یعنی همین تو بی هیچ قید و شرطی خدا را

داری...

ﻣﻦ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﺩﺍﺭﻡ

ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽﺳﺖ

ﺍﻭ ﻣﺮﺍ ﻣﯽﻓﻬﻤﺪ

ﺍﻭ ﻣﺮﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪ

ﺍﻭ ﻣﺮﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ

ﺍﻭ ﻫﻤﻪ ﺩﺭﺩ ﻣﺮﺍ ﻣﯽﺩﺍﻧﺪ

ﯾﺎﺩ ﺍﻭ ﺫﮐﺮ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ

ﺩﺭ ﻏﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺷﺎﺩﯼ

ﭼﻮﻥ ﺑﻪ ﻏﻢ ﻣﯽﻧﮕﺮﻡ

ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﯽﺧﻨﺪﻡ

ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﯾﺎﺭ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ

ﮐﻪ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﯾﺎﺩ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ

ﺍﻭ ﺧﺪﺍﯾﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻣﺮﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﺪ

ﺍﻭ ﻣﺮﺍ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪ

ﺍﻭ ﻫﻤﻪ ﺩﺭﺩ ﻣﺮﺍ ﻣﯽﺩﺍﻧﺪ...