مردی نزد روانپزشکی رفت و غم بزرگی را که در دل داشت برای دکتر تعریف کرد دکتر گفت: به فلان سیرک برو انجا دلقکی هست که آنقدر می خنداندت تا غم از یادت برود. مرد لبخند تلخی زد و گفت: من همان دلقکم!!

حجاب مانند اولین خاکریز جبهه است

که دشمن برای تصرف سرزمینی حتماً باید اول آن را بگیرد

نــمـــــاز : بهترین فیلتر شکن دنیاست

 خدا هم این فیلتر شکن را امضا و مهر کرده است.

خصوصیت مهم این فیلتر شکن این است که مانع می شود

انسان با گناه کردن، فیلترهایی بین خود و خدا ایجاد کند.....

این آیه را بخوانید:

” ان الصلاه تنهی عن الفحشا و المنکر “

سوره عنکبوت آیه 44

بدرستی که نماز، انسان را از فساد و فحشاء باز می دارد...

آیت الله بهجت (ره):

از ما، عمل چندانی نخواسته اند!

مهم تر از عمل کردن، "عمل نکردن" است!

تقوا یعنی: "عمل گناه را مرتکب نشدن!"

همه می پرسند: چه کار کنیم؟

من می گویم: بپرسید چه کار نکنیم؟

و پاسخ اینست: "گنـــــــاه نــکــنــیــد"!

شاه کلید اصلیِ رابطه با خدا "گناه نکردن" است.

شیخ ابوالحسن خرقانی شبی به نماز ایستاده بود،

! ندا آمد که: ای ابوالحسن! خواهی آنچه از تو می دانم

 با خَلق بگویم تا تو را سنگسار کنند؟؟

! شیخ گفت: پروردگارا خواهی آن چه از رحمت تو می دانم

 و از کرم تو می بینم با خلق بگویم تا دیگر هیچکس سجودت نکند؟؟

 پاسخ آمد: نه از تو؛ نه از من.

تو به کار خود مشغول شو و من به کار خود...

"عطّار نیشابوری"

تذکرة الاولیاء

شخصی خدمت امام حسین علیه السلام آمد و گفت: من فردی گناه کارم و

 در برابر گناه تاب نمی آورم مرا نصیحتی بفرمایید.

حضرت سید الشهدا علیه السلام به او فرمودند: پنج کار را انجام بده و سپس

 هرچه خواستی گناه کن!

اول: روزی خدا را نخور و هرچه خواستی گناه کن!

دوم: از قلمرو فرمانروایی خدا بیرون برو و هرچه خواستی گناه کن!

سوم: به جایی برو که خدا تو را نبیند و هرچه خواستی گناه کن!

چهارم: هرگاه فرشته مرگ آمد تا جانت را بگیرد  او را از خود بران و هرچه

 خواستی گناه کن!

پنجم: هرگاه مالک دوزخ خواست تو را در آتش افکند در آتش نرو و هرچه

 خواستی گناه کن!

بحار الأنوار ج۷۸  قسمت کلمات امام حسین علیه السلام

خدا همان است که ما می خواهیم

ای کاش

ما هم همانی بودیم که خدا می خواست....

   ***انتظار ها پایان یافت***

 دقایقی پیش در جوار خانه ی کعبه ندای :

" انا بقیه الله "

طنین انداز شد.

امام علی (علیه السلام):

در عجبم از مردمی که:

به دنبال دنیایی هستند که روز به روز از آن دورتر میشوند،

و غافلند از آخرتی که روز به روز به آن نزدیکتر میشوند.

رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:

هرکس که خواهد خانه اش به نعمت آبادان باشد، به

ذکر شش گانه زیر بپردازد:

اول آن که در آغاز هر کار بگوید: «بسم الله الرحمن الرحیم».

دوم آن که چون نعمتی از راه حلال نصیبش شد، بگوید:

 «الحمدالله رب العالمین»

دوم آن که چون خطا و لغزشی کند، گوید:

«استغفر الله ربی و اتوب الیه»

چهارم آن که چون غم و اندوه بر او هجوم آورد، گوید:

«لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم»

پنجم آن که چون تدبیر کاری کند، گوید: «ماشاء الله کان».

ششم آن که چون از ستمگری هراسی کند، گوید:

«حسبنا الله و نعم الوکیل»

منبع: ماهنامه قرآنی نسیم وحی- شماره ۲۶

مردى سى سال نماز را در مسجد به جماعت مى ‏خواند. روزى دید کسى جایش را گرفته است. ابتدا ناراحت شد، بعد فهمید او در این سى سال این پست را مى‏ پرستیده نه خدا را، لذا تمام سى سال نماز را قضا کرد.

منبع : یادداشت هاى استاد مطهرى جلد2، ص129.

شخصى از گورستان مى‏ گذشت؛ بهلول را دید که بالاى قبرى نشسته با خاک، بازى مى ‏کند.
گفت: سبب چیست که بیشتر اوقات در گورستان به سر مى‏ برى؟
گفت: نزد قومى به سر مى‏ برم که مرا آزار نمى‏ رسانند و اگر از پیش ایشان غایب شوم، مرا غیبت نمى‏ کنند.

منبع : نکته های ناب اخلاقی، ص22، کتابخانه تخصصی صاحب الزمان (عج) (مسجد جمکران)

شخصى به فردى معترض بود که چرا در این دنیا این قدر تلخى مى ‏بینیم؟ گفت: چرا دواى تلخ را مى ‏خورى؟ گفت: براى اینکه خوب شوم. او گفت: خدا هم می ‏خواهد با تحمل این تلخى‏ ها، تو خوب شوى!!

منبع : نکته های ناب اخلاقی، ص19، کتابخانه تخصصی صاحب الزمان (عج) (مسجد جمکران)

حجة الاسلام و المسلمین آقای صادقی واعظ، که یکی از ارادتمندان خاندان عصمت و طهارت در حوزه‏ ی علمیه قم می‏باشند نقل کردند:

یکی از سالها در تهران منبر می‏رفتم، روز تاسوعا بود، سوار تاکسی شدم که به طرف مسجد آیت الله ا... زاده مرحوم حاج سید احمد بروجردی (قدس سره) بروم، مسیر حرکت از میدان شهدا به طرف صددستگاه بود، در مسیر به ترافیک برخوردیم که از رفت و آمد هیئتها ایجاد شده بود، راننده گفت: چه خبر است؟! گفتم: مگر شما مسلمان نیستید؟ گفت من مسیحی هستم. گفتم: امروز روز تاسوعا و روز عزاداری برای اهل‏بیت است که به روز حضرت اباالفضل علیه‏السلام معروف است گفت: من حضرت اباالفضل علیه‏السلام را خوب می‏شناسم سپس افزود: من بچه ‏دار نمی‏شدم بعد از مدتی هم که بچه‏ دار شدم دو پایش فلج شد هر چه ثروت داشتم خرج کردم منزل و ماشینم را فروختم  ولی نتیجه گرفته نشد یکی از شبها آمدم منزل، دیدم زنم گریه می‏کند، گفتم چه خبر است؟ گفت: اینجا که مستأجر هستیم صاحبخانه امروز مرا به سفره‏ ی ام‏ البنین علیهاالسلام دعوت کرده است.

 گفتم ام ‏البنین کیست؟ (برایم شرح داد) و گفت: من هم بچه‏ ی فلجم را بردم سر سفره‏ ی روضه و متوسل به حضرت اباالفضل شدم حالا امشب هم ما دو نفری بچه‏ ها را بغل کرده به آن حضرت توسل بجوییم و همین کار را کردیم شب در ایوان خوابیده بودیم نصف شب دیدم بچه بلند شده و می‏دود گفتم چه خبر است؟ دستش را گرفتم گفت: این آقا، اسب سوار کیست؟ این بود معجزه ‏ی حضرت اباالفضل العباس علیه‏السلام. 

منبع:کرامات باب الحوایج (زندگانی حضرت ابوالفضل العباس و سی و چهار کرامت و عنایت آن حضرت) ؛ سید بشیر حسینی ؛ نسیم حیات صفحات73 و 74

وقتی تابلوی «بیمه با حضرت ابوالفضل العباس» علیه‏السلام را بر روی کامیونها و غیر می‏ دید تردید می‏کرد که آیا بیمه با حضرت ابوالفضل العباس علیه‏السلام مدرکی دارد یا نه؟ صحیح است یا خیر؟ 

در همین افکار به سر می‏برد تا شبی در عالم مکاشفه بین خواب و بیداری می‏بیند که در صحرائی قرار گرفته که انسانی دیده نمی‏شود و یک گوسفند در میان جمعی گرگها محاصره شده و گرگها مشغول خوردن آن هستند، در حالی که گوسفند زنده است و فریاد می‏زند و کسی نیست که نجاتش دهد او می‏خواهد جلو برود می‏بیند گرگها تهدیدش می‏کنند به فکرش می‏رسد که این گوسفند مال چه کسی است که گرفتار گرگها شده است؟ در همین حال به گوش خود می‏شنود که مال حضرت عباس علیه‏السلام است برایش شبه ه‏ای ایجاد  می‏شود که چرا حضرت عباس علیه‏السلام از گوسفند خود دفاع نمی‏کند؟  پس بیمه ‏ی با حضرت عباس علیه‏السلام چه فایده ‏ای دارد؟

ناگهان می‏بیند یک اسب قوی هیکل در مقابلش قرار گرفت و شخصی سوار آن اسب است که پاهای وی در رکاب و همچنین زین اسبش معلوم است ولی خود او که چهره ‏اش در هاله ‏ای از نور قرار دارد قابل مشاهده نیست اسب مزبور سر خود را به زمین می‏زند و قصد حرکت می‏کند ولی نمی‏تواند در همین حال کلماتی از آن شخص سوارکار که چهره ‏اش هاله ‏ای از نور داشت می‏شنود که می‏گوید:  «چیزی که مربوط به ما باشد برای ما فرقی نمی‏کند آن را انسان بخورد یا حیوان ولی چیزی را که به ما بسپارند حفظش می‏کنیم.»

این را می‏گوید و ناپدید می‏شود او وقتی به خود می‏ آید بیدار می‏شود متوجه می‏شود که آن سوار، حضرت عباس علیه‏السلام است و با این صحنه آگاه می‏گردد که بیمه ‏ی با آن جناب صحیح است و افرادی پیدا می‏شوند که با حیوان فرقی ندارند بلکه از حیوان هم پست‏تر و گمراه تر هستند. اولئک کالانعام بل هم اضل سبیلا ( سوره احزاب آیه 179. )

منبع:کرامات باب الحوایج (زندگانی حضرت ابوالفضل العباس و سی و چهار کرامت و عنایت آن حضرت) ؛ سید بشیر حسینی ؛ نسیم حیات صفحات 49 و 50

جناب آقای سید رضا رضایی گفتند: 

یک نفر ارمنی به نام لاهوتی در تهران بود که 3 عدد ماشین لیلانداف داشت و جلوی هر کدام از ماشینها نوشته بود: شرکت با ابوالفضل العباس علیه‏السلام. در یکی از مسافرتها من با او هم سرویس بودم. 

پرسیدم علت چیست که شما خود را در این ماشینها با حضرت قمر منیر بنی‏ هاشم علیه‏السلام شرکت کرده ‏اید؟

گفت: من در سال 1319 شمسی با ماشین کرام که تازه به ایران آمده بود، عازم زاهدان بودم و زن و بچه را نیز برای تفریح با خود به آن شهر می‏بردم. در گردنه‏ای، ترمز ماشین بریده شد و به دنبال آن در سر یک پیچ، کنترل ماشین در شرف سقوط بود، یک دفعه همسرم گفت: یا ابوالفضل علیه‏السلام! و ماشین میخکوب شد.

پس از آنکه از مرگ نجات پیدا کردیم، به زنم گفتم: این، اسم چه کسی بود که شما صدا زدید؟ گفت: وقتی که ما در تهران بودیم، یک روز در خانه‏ ی اجاره‏ای مشغول لباس شستن بودم که بچه‏ ی صاحبخانه در حوض افتاد زن صاحبخانه، که مادر بچه باشد گفت: یا ابوالفضل علیه‏السلام! من این اسم را نخستین بار از او شنیدم، و دیگر چیزی نمی‏دانم. زمانی که من این حرف را شنیدم، تکان خوردم و چندی بعد که عبورم به مشهد مقدس افتاد نزد یکی از علمای مشهد - گویا آیت الله سبزواری بود - رفته و به دست مبارک ایشان مسلمان شدم. سپس مرا به بیمارستان امام رضا علیه‏السلام شریک کرده ‏ام و خود من هم، با وجود اینکه هنوز ارامنه به همان نام اول صدایم می‏زنند، مسلمانم و این سیاست کار ماست.

منبع:کرامات باب الحوایج (زندگانی حضرت ابوالفضل العباس و سی و چهار کرامت و عنایت آن حضرت) ؛ سید بشیر حسینی ؛ نسیم حیات صفحات74 و 7