یا مهـــــــــــــــــدی جان...مولای مهربانم....
شاهـد دلتنگی هایم....
با کدامین قلـــــــم نام تو را بنویسم؟!
با کدامین صــــــدا تو را بخوانم؟!
با کدامین آبــــــرو صدایت کنم؟!
با چه نوایــــــی استغاثه کنم؟!
با چه رویــــــی نگاهت کنم؟!
نامه اعمالـــــم را می خوانی شرمنــــــده ام...........
لطـــف می کنی شرمنـــــــده ام............
نگاهـــــــم می کنی شرمنــــده ام.........
گر نگاهـــــم نکنی هم شرمنـــــده ام.......
تو برای ما آمــــده ای و ما ..........
باید تو را طلبــــــــــ کنیم اما ..........
نمی دانم چه بگویم ؟؟؟؟؟
نیازی نیست تو همـــــه را می دانی
هر آنچه گفتــــه ام و نگفتـــــه ام
هر آنچه نوشتـــــه ام و ننوشتــــــه ام
هر آنچه کــــرده ایم و نکـــــرده ایم
آه چقدر اشکـــــــــ ریختن برای تو لـــذت دارد...
اشکــــــی که بدون صدا باشد...
فقط قطـــــــرات داغ اشک بر روی گونـــه ام بچکد...
چه حس عجیی ؟!!!!!!
گویی تــــو را می بینـــــم و اشکــــــــ می ریزم.......
در انتظار تو چشمم سپید گشت و غمی نیست
اگر قبـــــول تو افتـــــد فــــدای چشــم سیاهت
کی می شود به حالِ خرابـــمـ دعا کنی؟
نام مرا میان قنوتی صدا کنی؟
عمری است کوچه گرد دیار محبتــم
شاید دلتـــــ بسوزد و شاید و عطــا کنی
با درد هم نشینـم و با غصه هم دمـــم
شافی تویی شود که مرا هم دوا کنی؟
خواهم که جان دهم به رکابت امیر عشــــــق
آیا شود که حاجتــــــــــ من را روا کنی؟
سر تا به پای غرق گناه و ضلالتم آقــــــا تویی که با بدیـــم ، خوب تاکنی
ای زائر شکستـــــه دل شهر غصه ها
کی می شود که قسمت من کربلا کنی؟؟؟