دوشنبه ۳۰ آذر ۹۴
با توجّه به شئون و تصرّفات گوناگون امام در جهان، به این نتیجه می رسیم که
غیبت حجّت خدا غیبت کلّی نیست، بلکه این غیبت و عدم حضور، غیبت جزئی است،
یعنی: غیبت و عدم حضور در شأنی از شئونات ولایت. و آن شأن، معاشرت با مردم و
هدایت مستقیم اجتماع بشری و تشکیل حکومت حق است.
امام عصر (عج) در عصر غیبت، در همین یک شأن از شئونات ولایت و مقامات و
تصرّفات خویش غائب است و در دیگر شئون، حاضر، نافذ و فعّال است.
این یک واقعیّت شناختی بزرگ است که از آن در ابواب معرفت به «غیبت شأنیه»
تعبیر می شود. امام در عصر غیبت، دارای «غیبت شأنیه» و «حضرت (حاضر بودن)
شئونیّه» است. آن حضرت در یک شأن و امر غائب و در بقیّه حاضر است، زیرا که
این شئون و حضور، در ارتباط مستقیم با بقاء و امتداد تکوّن کائنات است.
(«خورشید مغرب»، ص 184)