حدیث (26) امام صادق علیه السلام :
یَعیشُ النّاسُ بِاِحسانِهِم اَکثَرَ مِمّا یَعیشونَ بِاَعمارِهِم وَ یَموتون بِذُنوبِهِم اَکثَرَ مِمّا یَموتونَ بِآجالِهِم؛
مردم، بیشتر از آنکه با عمر خود زندگى کنند، با احسان و نیکوکارى خود زندگى مى کنند و بیشتر از آنکه با اجل خود بمیرند، بر اثر گناهان خود مى میرند.
دعوات (راوندى) ص 291، ح 33
حدیث (27) پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم :
مَن عَیَّرَ اَخاهُ بِذَنبٍ لَم یَمُت حَتّى یَعمَلَهُ؛
هر کس برادر [دینى] خود را به گناهى سرزنش کند، نمیرد، مگر آنکه مرتکب آن شود.
نهج الفصاحه ص 751 ، ح 2920
حدیث (28) امام على علیه السلام :
مِن کَفّاراتِ الذُّنوبِ العِظامِ: اِغاثَةُ المَلهوفِ وَ التَّنفیسُ عَنِ المَکروبِ؛
یارى رساندن به ستمدیده فریاد خواه و شاد کردن غمناک، از کفّاره هاى گناهان بزرگ است.
نهج البلاغه (صبحی صالح) ص 472 ، ح 24
حدیث (29) امام صادق علیه السلام :
اَوحَى اللّهُ عَز َّو َجَلَّ اِلى مُوسى (علیه السلام) یا مُوسى(علیه السلام) لا تَفرَح بِکَثرَةِ المالِ وَ لا تَدَع ذِکرى عَلى کُلِّ حالٍ فَاِنَّ کَثرَةَ المالِ تُنسِى الذُّنوبَ وَ اِنَّ تَرکَ ذِکرى یُقسِى القُلوبَ؛
خداى عزّوجلّ به موسى علیه السلام وحى کرد: اى موسى! به زیادى ثروت شاد مشو و در هیچ حالى مرا فراموش مکن، زیرا با زیادى ثروت گناهان فراموش مى شود و از یاد بردن من قساوت قلب مى آورد.
کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 497 ، ح 7
حدیث (30) امام محمدباقر علیه السلام فرمودند:
لا یَسلِمُ اَحَدٌ مِنَ الذُّنوبِ حَتّی یَخزُنَ لِسانَه؛
هیچ کس از گناهان سالم نمی ماند، مگر اینکه زبانش را نگه دارد.
تحف العقول ص 298 - بحارالانوار(ط-بیروـ) ج75، ص178
