مهدی جان منو ببخش هیچی ندارم بگم جز شرمندگی .....

بی شک ارتکاب گناه و معصیت در زندگی انسان عاملی است که خداوندی را که رحمتش عام و همه چیز و همه کس را فراگرفته به غضب می آورد و نزول عذابش را بر بندگان حتمی می گرداند. در حالی که آن کریم مهربان راه فرار از عذاب خویش را برای بندگانش بیان فرموده است، آنجا که با وجود همه گناهانی که بندگانش کرده اند باز برای کسانی که بسویش باز گشته و توبه نصوح کنند و از او عذر بخواهند وعده فلاح و رستگاری داده است: «ای مومنان همگی باهم به سوی خدا توبه کنید و باز گردید شاید رستگار شوید» (سوره نور، آیه31)

قرآن راه دست یافتن به آمرزش و پذیرفته شدن توبه را برای مسلمانانی که در عصر رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم می زیستند، در این می بینند که بعد از توبه و استغفار، محضر آن حضرت برسند و از آن بزرگوار بخواهند که برای آنان استغفار کند:« ولو انهم اذ ظلموا انفسهم جاۆوک، فاستغفروا الله واستغفرلهم الرسول لوجدوا الله توابا رحیما: اگر اینان زمانی که به نفس های خویش ستم کردند، نزد تو آیند از خدا آمرزش طلبند و رسول خدا نیز برای آنان استغفار کند خداوند را پذیرای توبه خویش می یابند»(سوره نساء آیه 64)

این تعبیر در آیه شریفه«لوجدوا الله توابا رحیما» حکایت از این دارد که اگر کسی خدمت رسول خدا برسد و از او بخواهد که برایش استغفار کند و او هم به خواستش پاسخ مثبت دهد، قطعا توبه اش پذیرفته است و زودتر به آمرزش خداوند دست خواهد یافت.

شاهد بر این مثال داستان ابو لبابه است که بعد از گناهی که انجام داد در زمان جنگ خندق و ندامتی که از کرده خویش داشت دیگر خدمت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم نرفت و رهسپار مدینه گشت و داخل مسجدی شده و با ریسمانی خود را به ستونهای مسجد بست. و گفت: هرگز خود را از این بند رها نمی کنم مگر اینکه توبه ام پذیرفته شود یا اینکه بمیرم... وقتی جریان را خدمت پیامبر نقل کردند ایشان فرمودند:

«اگر پیش ما می آمد از خداوند برایش طلب آمرزش می کردیم اما اکنون که به خدا توجه کرده است او سزاورتر است هرچه میخواهد درباره اش انجام دهد». (تفسیر برهان ج2 ص154)

گویا مقصود پیامبر این است که اگر ابولبابه پیش ما می آمد و ما برایش استغفار می کردیم توبه اش پذیرفته می شد و زودتر به آمرزش خداوند دست می یافت. ولی اکنون که به خدا توجه کرده است او خود می داند که چه زمانی توبه اش را بپذیرد و او را بیامرزد.

در واقع درخواست استغفار از پیامبر یا امام علیه السلام خود یک نوع وسیله جوئی است که بدان سفارش شده است. شکی نیست که عذرخواهی از شخصیت والایی که فرمانش اطاعت نشده است، اگر توسط شخصی که در درگاه او مقرب است انجام گیرد؛ زودتر انسان را به مقصود می رساند و سریع تر رضایت او را فراهم می سازد.

روشن است که هیچ شخصیتی در عالم مقرب تر از پیامبر و اهل بیت پاکش در پیشگاه خداوند نیست، که دعایش مستجاب و درخواستش پذیرفته درگاه با جلال او باشد. به خصوص امام زمان که واسطه رساندن فیوضات از طرف خداوند به سوی همه مخلوقات است.

لذا وظیفه هر شیعه گنهکاری آن است که پس از استغفار و عذر خواهی از خداوند به امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف پناهنده شود و از آن ذات پاک بخواهد که برای گناهانش  استغفار کند.

عالم جلیل القدر مرحوم سید بن طاووس که بارها توفیق شرفیابی محضر امام زمان عج الله تعالی نصیبش گشته است در سفارشی که برای فرزند خویش دارد می فرماید:« فرزندم هر روز دوشنبه و پنجشنبه که اعمال تو خدمت مولایت عرضه می شود با کمال خواری و فروتنی خواسته های خود را به امام زمانت عرضه بدار و با امام خویش حرف بزن و بعد از سلام به حضرتش زیارت« سلام الله الکامل و التام الشامل.....» را بخوان آن گاه بگو: «یامولانا استغفرلنا ذنوبنا انا کنا خاطئین» پس از آن به امام زمانت بگو:

ای آقا و مولای من این برخورد برادران یوسف با برادر و پدر خود و عکس العمل آن دو بزرگوار در برابر آنان است، که از آن همه جنایات و بی مهری ها که از آن ها سر زد باز یوسف و پدر بزرگوارش یعقوب بر آنان مهرورزیدند و از تقصیر و گناهش در گذشتند و آنان را مورد عفو و بخشش خویش قرار دادند.پس اگر من هم مورد پسند و خوشنودی خدا و رسول او و پدران بزرگوار شما و خودتان نیستم، شما از حضرت یعقوب و یوسف سزاوارترید در این که مرا مشمول مهر و بردباری و کرم بزرگواری خویش قرار دهید.(کشف المحجه لثمرة المهجه، فصل 150، ص209)

چه زیباست که غافلین از آن امام غریب و تنها که در گردبار سیاه گناهان گرفتار شده اند و با سنگ معصیت دل بلورین مولای خویش را شکسته و بر زخم نازنینش نمک پاشیده اند؛ با مولای خود نجوا کرده بگویند:

مهربان اماما!من به سوی تو نیامدم مگر برای آنکه مرا به عطر دل انگیز استغفارت معطر سازی و از خدا برایم آمرزش طلبی که تو دعای مستجاب و دستگیریت تنها راه نجات من است........

فرآوری: فاطمه زین الدینی

بخش مهدویت تبیان

منابع:

کشف المحجبة لثمرة المهجه

تفسیر برهان

تجربه شیرین ندامت( رمز آشتی با خدا و امام زمان و برکات استغفار)، محمدحسین یوسفی