چهارشنبه ۳۰ دی ۹۴
یکی دیگر از وقایع مهم زنگی پیامبر در قبل از بعثت، شرکت ایشان در پیمانی به نام "پیمان جوانمردان" است.
قبیله های ساکن در مکه با یکدیگر خویشاوند بودند و پیمان هایی در میانشان
وجود داشت. به این دلیل و دلایل دیگر، هر قبیله از تعرض قبیله دیگر مصون
بود. اما اگر غریبی به شهر می آمد و به او ستمی می رسید، هیچ مدافع و
فریادرسی نداشت.
یکبار مردی از قبیله ای کوچک برای تجارت به مکه
آمد، در مکه "عاصِ بن وائِل" از او کالایش را خرید، اما بهایش را نپرداخت.
مرد غریبه در برابر ظلمی که به او شده بود از قریش یاری خواست، اما هیچ کس
به فریادش نرسید.
این حادثه در گروهی از جوانان مکه تاثیر جدی
ایجاد کرد، از این رو چند تن از جوانان قریش در خانه یکی از بزرگان خود جمع
شدند و پیمانی بستند که به موجب آن نگذارند به هیچ غریبی در شهر مکه ستمی
برسد. و در برابر هر ستم آن قدر بایستند تا حق به حق دار باز گردد و نام
این پیمان حِلفّ الفُضول قرار داده شد. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)
نیز در این پیمان شرکت کردند (ایشان از اعضای اصلی این پیمان بوده اند)،
که بعدها از آن به نیکی یاد می نمودند.
در رسم عرب نبود که در
هنگام غذا خوردن و آشامیدن نام خدا را ببرند، اما برخلاف آنها پیامبر (صلی
الله علیه و آله و سلم) از همان سنین طفولیت عادت داشتند که تا نام خدا را
نمی برند، نمی خوردند و نمی آشامیدند و هنگامی که از طعام دست می کشیدند،
شکر خدا را می کردند.