«یکی از بزرگترین زنان اهل بیت از نظر حسب و نسب و از بهترین بانوان طاهر،
که دارای روحی بزرگ و مقام تقوا و آیینه تمام نمای مقام رسالت و ولایت
بوده، حضرت سیده زینب، دختر علی بن ابی طالب - کرم الله وجهه - است که به
نحو کامل او را تربیت کرده بودند و از پستان علم و دانش خاندان نبوت سیراب
گشته بود، به حدی که در فصاحت و بلاغت یکی از آیات بزرگ الهی گردید و در
حلم و کرم و بینایی و بصیرت در تدبیر کارها در میان خاندان بنی هاشم و بلکه
عرب مشهور شد و میان جمال و جلال و سیرت و صورت و اخلاق و فضیلت جمع کرده
بود.
آنچه خوبان همگی داشتند، او به تنهایی دارا بود. شبها در حال عبادت بود و
روزها را روزه داشت و به تقوا و پرهیزکاری معروف بود...»[1] .
پی نوشتها :
[1] نگاهی کوتاه به زندگانی حضرت زینب کبری، ص 33 و 34.
منبع : دویست داستان از فضایل، مصایب و کرامات حضرت زینب ؛ عباس عزیزی