إِنَّ الَّذِینَ هُم مِّنْ خَشْیَةِ رَبِّهِم مُّشْفِقُونَ(57) وَالَّذِینَ هُم بِآیَاتِ رَبِّهِمْ یُؤْمِنُونَ(58) وَالَّذِینَ هُم بِرَبِّهِمْ لَا یُشْرِکُونَ(59) وَالَّذِینَ یُؤْتُونَ مَا آتَوا وَّقُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِلَى رَبِّهِمْ رَاجِعُونَ(60) أُوْلَئِکَ یُسَارِعُونَ فِی الْخَیْرَاتِ وَهُمْ لَهَا سَابِقُونَ(61)

مسلما کسانى که از خوف پروردگارشان بیمناکند، (57) و آنان که به آیات پروردگارشان ایمان می ‏آورند، (58) و آنها که به پروردگارشان شرک نمی ورزند، (59) و آنها که نهایت کوشش را در انجام طاعات به خرج می ‏دهند و با این حال، دلهایشان هراسناک است از اینکه سرانجام بسوى پروردگارشان بازمی ‏گردند، (60) (آرى) چنین کسانى در خیرات سرعت می کنند و از دیگران پیشى مى‏گیرند (و مشمول عنایات ما هستند). (61)

از امام موسی بن جعفر علیه السلام درباره آیات « ان الذین هم من خشیه ربهم مشفقون و الذین هم بایات ربهم یومنون. . . و هم لها سابقون »؛ (سوره مؤمنون، آیات 57 ـ 61) روایت شده است که این آیات درباره امیرالمؤمنین و فرزندانش علیهم السلام نازل شده است.

منابع

 بحارالانوار، ج 23، ص 382، حدیث 74