منتظرالمهدی۳۱۳

مهدی جان اربابم حالِ این روزهایم شده است سکوت.. سکوت... سکوت...

احساس می کنم این روزها  خودم را گم کرده ام ...

نفس هایم از من پیشی می گیرند و در هیاهوی ازدحامِ این دنیا گم می شوم

می گویم برای آمدنت لحظه شماری می کنم،اما میدانم کذبی بیش نیست...

چرا که لبریز" خودِ خودخواهی"  هستم  نه "تو خواهی"

این "منِ دنیایی" جانم را ستانده...

با کوله باری لبریز از معصیت و خودخواهی به سوی مرگ می شتابم...

اما راهی به سوی تو نیافته ام ...

 آقا جان ...می دانی که تشنگی چیست !؟

تشنه ی جرعه ایی از عشق ناب هستم ...

فانوسِ ماه را در دست گرفته ام و در کوچه های این شهر و دیار و سرزمین،به دنبال راهی هستم که رسیدن به  مقصدِ آرزویم ، رسیدن به تو را به من نشان دهد...

یا اَبا صالِح المَهدی اَدرِکنی وَ لاتُهلِکنی