برگزیده تفسیر نمونه
(آیه 8)- بعد از دستور قیام عبادت شبانه و اشاره اجمالی به آثار عمیق آن به ذکر پنج دستور که مکمّل آن است پرداخته، میفرماید: «و نام پروردگارت را یاد کن» (و اذکر اسم ربک).
مسلم است منظور تنها ذکر نام نیست، بلکه توجه به معنی است چرا که یاد
لفظی مقدمه یاد قلبی است، و ذکر قلبی روح و جان را صفا میبخشد، و نهال معرفت و تقوا را در دل آبیاری میکند.ج5، ص315
در دستور دوم میفرماید: «تنها به او دل ببند» و از غیر او قطع امید کن و خالصانه به عبادتش برخیز (و تبتل الیه تبتیلا).
«تبتل» آن است که انسان با تمام قلبش متوجه خدا گردد، و از ما سوی اللّه منقطع شود، و اعمالش را فقط به خاطر او به جا آورد و غرق در اخلاص گردد.