کم نکن سایه ی لطفت ز سرم آقاجان

گرچه من جنس خرابم بخرم آقاجان

آنقَدر فکر و خیالم شده دنیا دیگر

از غم و غصه ی تو بی خبرم آقاجان

یک قدم محض رضای تو نشد بردارم

اصلا انگار فقط دردسرم آقاجان

در بساط غمتان مدعی ام اما حیف

غافل از ناله و اشک سحرم آقاجان

پروبالم شده زخمی به زمین افتادم

کمکی کن که  به سویت بپرم آقاجان

غیر این خانه پناه دگری نیست مرا

باز کن دربه رویم  پشت درم آقاجان

تا به اینجا که رسیدم مدد سلطان است

راهی ام کن دم ایوان حرم آقاجان

بعد مشهد سفر کرببلا میچسبد

یک شب جمعه بیا و ببرم آقاجان

در شب اول قبرم به شما محتاجم

گر نیایی بخدا در خطرم آقاجان